Lenga piemontèisa/Gramàtica piemontèisa/Morfologìa/Nòm-agetiv/Agetiv possessiv
Agetiv possessiv modifiché
A diso 'd chi ch'a l'é na còsa. A son:
| sing. masch. | plur. masch. | sing. fem. | plur. fem. |
|---|---|---|---|
| mè | (ij) mè - (ij) mèi | mìa | mìe |
| tò | (ij) tò - (ij) tòi | toa | toe |
| sò | (ij) sò - (ij) sòi | soa | soe |
| nòstr | (ij) nòstr(i) | nòstra | nòstre |
| vòstr | (ij) vòstr(i) | vòstra | vòstre |
| sò ['d lor] | (ij) sò - (ij) sòi | sòa | soe |
Ël possessiv, ëd régola, a arfuda l'artìcol, meno che al mascolin plural, che a peul avèj anche n'àutra forma, dova a-i torna 'l plural latin (mèi, tòi, sòi).
Ël possessiv as peul rinforsesse con l'averbi "pròpi" (proprio). Esempi: pròpi mè (proprio mio); pròpi tò (proprio tuo).
Le terse përson-e mascolin, singolar e plural, as dësserno dal contest ëd la frase, përchè a son le midéme.
- Lor e ij sò can ch'a vado a fesse frise = loro ed i loro cani vadano a farsi friggere.
- San Roch e sò can = San Rocco ed il suo cane.
- Mie ciav a deurbo nen toa pòrta = le mie chiavi non aprono la tua porta
- Mé ideal: na casòta tranquila = Il mio ideale: una casetta tranquilla.
- I vado a serché ij mé amis - vado a serché mèj amis = vado a cercare i miei amici.
- I vado a serché mé amis = vado a cercare il mio amico.
A-i son ëd costrussion anté che l'artìcol as deuvra pa përchè a l'é ciàir a chi as arferisso.
"a son tò ij dent ch'it l'as an boca? - sicura ch'a son mé! con lòn ch'i l'hai pagaje!" = "sono tuoi i denti che hai in bocca ? - certo che sono miei! con quello che li ho pagati!", ma a sarìa nen ësbaja dì: "a son ij tò ij dent ch'it l'has an boca? - sicura ch'a so ij me...." oppure "...sicura ch'a son mèj...".