La Bibia piemontéisa/Traslitterassion dij tèrmin ebràich

Artòrn a la tàula

---

Régole për ij nòm ebràich

L'ideja, ma a-i sarà 'd sicura da parlene motobin, a l'era staita cola 'd piemontesisé 'l pì possìbil le létere ebràiche, visadì rende He e Chet con la C (dëdnans a "o" , "a","ò" e "u"), e Ch davanti a "i" e "e". Ëd conseguensa gnun-e aspirassion, ma con l'ecession d' "Het", progenitor d'Itita e pòche d'àutre: për lòn Ebròn e nen Hebròn,com arpòrta la Bìblia Ossitan-a.

Tra l'àutr, Joan Roqueta-Larzac an soa Revirada Bìbl. Occ. a vira al pì possìbil la "Vet" al pòst dla "Bet", antramentre për nojàutri a smija che a sia franch ël contrari p.e.: Abner e nen Avner.

Le lètere mute parej d'Alef e 'Ain a ciaperìo mach ël son dla vocal, la pì part "a" e "ò", combin che j'Ebreo-Piem. a l'avèisso na "gn" nasal pr l' " Ain", ma mej nen compliché 'l tut.

"Yud" e "Vav" ,i podrìo consideresse dël tut semivocaj, visadì rispetivament "i" e "u", con tut che dle vire cand che Vav a l'é drinta na paròla aramaica a peul esse "v".

Pr ël rest ,le "Shin,Sin,Sàmech e Zàyin" tute dosse o sonóre conform a la posission intervocàlica, nopà" Tzàdik" mi i la vedrìa sèmper zita an specie an prinsìpi 'd paròla e dòp consonant.

"Tet e Tav",sèmper "t": la gergolada giudàica -piem. a tirava, tant pr la crònaca, a l'àutra dental an final ëd paròla : visadì: ij pan nen alvà a jë scrivìo "masòd", pì che "mazot".

An conclusion: gnun-e K ,X, Th o Y (" j " longa tutun si); ditongh chërsent e dëcressent p.e." Saul "e nen "Saol "com a buto ij Provensaj; "acca" dovrà dòp C e G dcò e specie an final ëd paròla. Pr l'acentassion, a l'é già da j'ani stanta che con Gorìa, Pich e Bré , i l'avio pensà bin ëd pa buteje, a meno che as tratèissa 'd nòm o topònim intrà an nòsta tradission parèj 'd Giòb e nen Iyòv,Giò e via fòrt, Giosué e pa Iòshua. Coma régola ij nòm ebràich a l'avrìo l'acent quasi tuti an sl'ùltima o penùltima, parèj 'd Yesha'yà(hu), Yehudà e Zecharyà(hu)  e vëddo che Catalan e Ossitan a l'han pì car lòn. Ma mi penso sia mej nòst Isaìa o Isaia, Giuda e Zacarìa (o dcò Zacaria)

Régole për la traslitterassion dij términ ebràich

א  alef patah	A
א alef cāmes	Ò
ב	B, V
ג	Gh, G
ד	D
ה	gnun-a aspirassion
ח	Ch, C
ו	U, V
ז	Z, S (an tra doi vocaj)
ט	T
י	I, J
ך כ	Ch
ל	L
ם מ	M
נ ן	N
ס	S, SS
ע	dle vire "gn", dësnò muta [1]
פ ף	P, F
צ ץ	TZ
ק	Ch, Q
ר	R
ש	S, SS

• Ël criteri, a l'é stait col ëd piemontesisé 'l pì possìbil le létere ebràiche, visadì rende  Chet con la C (dëdnans a "o" , "a","ò" e "u") opura con la Ch për "i" e "e, ë".
• Gnun-e aspirassion: për lòn Ebròn e nen Hebròn, com arpòrta 'dcò ant la Bìblia Ossitan-a.
• Le lètere mute parej d'Alef e 'Ain a ciapo mach ël son dla vocal, la pì part "a" e "ò", combin che j'Ebreo-Piemontèis. a l'àbio na "gn" nasal pr l' " Ain".
• "Yud" e "Vav", as peulo, consideresse dël tut semivocaj, visadì rispetivament "i,j" e "u,v".
• Për ël rest , "Shin, Sin, Sàmech e Zàyin"  a son tute dosse o sonóre conform a la posission intervocàlica, nopà" Tzàdik"  sèmper con ti e zita.
• "Tet e Tav",sèmper "t".
• An conclusion: gnun-e K ,X, Th o Y ; ditongh chërsent e dëcressent p.e." Saul "e nen "Saol "com a buto ëdcò ij Provensaj; "acca" dovrà dòp C e G  an specie an final ëd paròla; për l'acentassion e la grafìa dij nòm ebràich la régola a l'é cola 'd seghité nòstra costuma: për lòn, tanme esempi, Geremìa e pa Irmeià.

Nòte

1. La ain a vnisìa pronunsià tanme na n nasalisà da j'ebreo piemontèis