La Bibia piemontéisa/Traslitterassion dij tèrmin ebràich
Régole për ij nòm ebràich
modifichéL'ideja, ma a-i sarà 'd sicura da parlene motobin, a l'era staita cola 'd piemontesisé 'l pì possìbil le létere ebràiche, visadì rende He e Chet con la C (dëdnans a "o" , "a","ò" e "u"), e Ch davanti a "i" e "e". Ëd conseguensa gnun-e aspirassion, ma con l'ecession d' "Het", progenitor d'Itita e pòche d'àutre: për lòn Ebròn e nen Hebròn,com arpòrta la Bìblia Ossitan-a.
Tra l'àutr, Joan Roqueta-Larzac an soa Revirada Bìbl. Occ. a vira al pì possìbil la "Vet" al pòst dla "Bet", antramentre për nojàutri a smija che a sia franch ël contrari p.e.: Abner e nen Avner.
Le lètere mute parej d'Alef e 'Ain a ciaperìo mach ël son dla vocal, la pì part "a" e "ò", combin che j'Ebreo-Piem. a l'avèisso na "gn" nasal pr l' " Ain", ma mej nen compliché 'l tut.
"Yud" e "Vav" ,i podrìo consideresse dël tut semivocaj, visadì rispetivament "i" e "u", con tut che dle vire cand che Vav a l'é drinta na paròla aramaica a peul esse "v".
Pr ël rest ,le "Shin,Sin,Sàmech e Zàyin" tute dosse o sonóre conform a la posission intervocàlica, nopà" Tzàdik" mi i la vedrìa sèmper zita an specie an prinsìpi 'd paròla e dòp consonant.
"Tet e Tav",sèmper "t": la gergolada giudàica -piem. a tirava, tant pr la crònaca, a l'àutra dental an final ëd paròla : visadì: ij pan nen alvà a jë scrivìo "masòd", pì che "mazot".
An conclusion: gnun-e K ,X, Th o Y (" j " longa tutun si); ditongh chërsent e dëcressent p.e." Saul "e nen "Saol "com a buto ij Provensaj; "acca" dovrà dòp C e G dcò e specie an final ëd paròla. Pr l'acentassion, a l'é già da j'ani stanta che con Gorìa, Pich e Bré , i l'avio pensà bin ëd pa buteje, a meno che as tratèissa 'd nòm o topònim intrà an nòsta tradission parèj 'd Giòb e nen Iyòv,Giò e via fòrt, Giosué e pa Iòshua. Coma régola ij nòm ebràich a l'avrìo l'acent quasi tuti an sl'ùltima o penùltima, parèj 'd Yesha'yà(hu), Yehudà e Zecharyà(hu) e vëddo che Catalan e Ossitan a l'han pì car lòn. Ma mi penso sia mej nòst Isaìa o Isaia, Giuda e Zacarìa (o dcò Zacaria)
| א alef patah | A |
|---|---|
| א alef cāmes | Ò |
| ב | B, V |
| ג | Gh, G |
| ד | D |
| ה | gnun-a aspirassion |
| ח | Ch, C |
| ו | U, V |
| ז | Z, S (an tra doi vocaj) |
| ט | T |
| י | I, J |
| ך כ | Ch |
| ל | L |
| ם מ | M |
| נ ן | N |
| ס | S, SS |
| ע | dle vire "gn", dësnò muta [1] |
| פ ף | P, F |
| צ ץ | TZ |
| ק | Ch, Q |
| ר | R |
| ש | S, SS |
- Ël criteri, a l'é stait col ëd piemontesisé 'l pì possìbil le létere ebràiche, visadì rende Chet con la C (dëdnans a "o" , "a","ò" e "u") opura con la Ch për "i" e "e, ë".
- Gnun-e aspirassion: për lòn Ebròn e nen Hebròn, com arpòrta 'dcò ant la Bìblia Ossitan-a.
- Le lètere mute parej d'Alef e 'Ain a ciapo mach ël son dla vocal, la pì part "a" e "ò", combin che j'Ebreo-Piemontèis. a l'àbio na "gn" nasal pr l' " Ain".
- "Yud" e "Vav", as peulo, consideresse dël tut semivocaj, visadì rispetivament "i,j" e "u,v".
- Për ël rest , "Shin, Sin, Sàmech e Zàyin" a son tute dosse o sonóre conform a la posission intervocàlica, nopà" Tzàdik" sèmper con ti e zita.
- "Tet e Tav",sèmper "t".
- An conclusion: gnun-e K ,X, Th o Y ; ditongh chërsent e dëcressent p.e." Saul "e nen "Saol "com a buto ëdcò ij Provensaj; "acca" dovrà dòp C e G an specie an final ëd paròla; për l'acentassion e la grafìa dij nòm ebràich la régola a l'é cola 'd seghité nòstra costuma: për lòn, tanme esempi, Geremìa e pa Irmeià.
Nòte
modifiché- ↑ La ain a vnisìa pronunsià tanme na n nasalisà da j'ebreo piemontèis