La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 18

←Surtia 17

La Bibia piemontèisa Surtìa (Èsod)

Surtìa 19→

Surtìa

18

Getro a rend visita a Mosè

La Bìbia piemontèisa - Surtìa 18

¹Getro, sacerdòt ëd Midian, mëssé ‘d Mosè, a l’avìa sentù ‘d tut lòn che Nosgnor a l’avìa fàit për Mosè e për sò pòpol, j’Israelita: Nosgnor a l’avìa fàit seurte Israel da l’Egit. ²Mosè, cheich temp anans, a l’avìa fàit torné a ca, da Getro, soa fomna Siporà e ij sò doi fieuj. ³Ël prim fieul Mosè a l’avìa ciamalo Ghersom, nòm ch’a veul dì: “I son stàit un forësté ant na tèra forëstera^[1]”. ⁴Lë scond fieul a l’avìa ciamalo Elieser, ch’a veul dì “Mè Dé a l’é col ch’am giuta”, përchè Mosè a l’avìa dit: “Ël Dé dij mè antich a l’é vnùit a giuteme e a l’ha liberame da la spa dël Faraon”. ⁵Getro, donca, mëssé ‘d Mosè, con ij fieuj e la fomna ‘d sò gënner, a l’é andàit a trovelo ant ël desert, andoa ch’a stasìa ancampà, a la montagna ‘d Nosgnor. ⁶Getro a l’ha mandà un mëssagi a Mosè ch’a disìa: “I son tò mëssé Getro, ch’i ven-o a trovete ansem a toa fomna e ai tò doi fieuj”.

⁷Antlora Mosè a l’è seurtì për andé al rëscontr ëd sò mëssé. A l’ha prostërnasse dë 'dnans a chiel e a l’ha basalo. Apress d’avèjlo salutà, a son intrà ant la tenda ‘d Mosè. ⁸Mosè a l’ha dëspiegaje a sò mëssé tut lòn che Nosgnor a l’avìa fàit con ël Faraon e con l’Egit an favor d’Israel, e ‘dcò le dificoltà ch’a l’avìo avù për la stra e ‘d coma Nosgnor a l’avìa salvà sò pòpol da tùit ij sò sagrin. ⁹Getro a l’é arlegrasse ‘d tut ël bin che Nosgnor a l’avìa fàit për Israel liberandlo da le man ëd j’Egissian. ¹⁰Getro a l’ha dit: “Sia benedì Nosgnor, ch’a l’ha liberave da le man ëd j’Egissian e da Faraon! ¹¹Ora i l’hai capì che ‘l Signor a l’é pì grand che tùit j’àutri dé, përchè a l’ha salvà sò pòpol da l’opression e da l’arogansa dj’Egissian”.

¹²Antlora Getro, mëssé ‘d Mosè, a l’ha smonù a Nosgnor n’olocàust e d’àutri sacrifissi. Peui, Aron e tùit j’ansian d’Israel a son surtì e a l’han partissipà tùit ansema a ‘n grand disné a la presensa ‘d Nosgnor”.

Ël consèj savi ‘d Getro

¹³L’indoman, Mosè a l’ha pijà sò pòst për giudiché tute le dispute che ‘l pòpol a-j butava dë 'dnans përchè a-j arsolvèissa. Për esse scotà da chiel a fasìo la fila e a-j në j’era da la matin fin-a a la sèira. ¹⁴Ël mëssé ‘d Mosè a l’ha vëddù tut lòn che Mosè a fasìa con ël pòpol e a l’ha dije: “Coma ch’a l’é ch’it fase sossì con ël pòpol? Përchè veus-to fé da giùdes mach ti, tant che la gent a l’ha da speté da la matin fin-a a la sèira?”. ¹⁵Mosè a l’ha rësponduje: “Ël pòpol a ven da mi përchè a veul savèj lòn ch’a l’é ‘l vorèj ‘d Nosgnor an tute le question ch’a l’han. ¹⁶ Quand ch’a nass un debà, a ven-o da mi e mi i l’hai da risolve ‘l cas fasendje conòsse lòn ch’a son le lej ëd Nosgnor e coma ch’a l’han da aplichesse a lor”. ¹⁷Sò mëssé a l’ha sclamà: “Nò, coma ch’it fase a va nen bin! ¹⁸It finirie për esse strach mòrt, ti e ‘dcò ‘l pòpol. Sto travaj ch’it fase a l’é ‘n fardel tròp grev da portelo daspërtì. ¹⁹Ore, scota mè consèj e Nosgnor at giutrà. Ti ‘t ses ël rapresentant dël pòpol dë 'dnans a Nosgnor e ti ‘t presente a Nosgnor ij sò afé. ²⁰Móstrie ij decret ëd Nosgnor e faje conòsse soe lej. Móstrie la stra che lor a l’han da seguité. ²¹Ma sern an tra ‘l pòpol dj’òm ëd valor, àbil e onest, ch’a l’àbio timor ëd Nosgnor, dj’òm ëd fiusa ch’as lasso nen compré, e rendje responsabij ëd mila përson-e, ëd sent, ëd sinquanta, e ‘d des pr’ un. ²²Ch’a sio lor a fé ‘d régola ij giùdes dël pòpol e, quand ch’a-i é ‘d cas d’amportansa, ch’a-j buto pura dë 'dnans a ti. Lassa ch’a sio lor a traté dle ròbe pì cite. Lor at giutran a porté ‘l fardel e at rendran tò travaj pì fàcil. ²³S’it séguite ‘l consèj ch’it l’hai date, e se Nosgnor medésim a l’é col ch’at lo comanda, antlora it podras mej soporté tò travaj e costa gent as n’andrà an pas”.

²⁴Mosè a l’ha scotà ‘l consèj ëd sò mëssé e a l’ha fàit tut lòn ch’a l’avìa dije. ²⁵A l’ha sernù an tra j’israelita d’òm ëd valor e a l’ha faje responsabij ëd mila përson-e, ëd sent, ëd sinquanta o ‘d des pr’ un. ²⁶A j’ero lor ëd régola a fé ij giùdes dël pòpol e, quand ch’a-i era ‘n cas malfé, lor a lo butavo dë 'dnans a Mosè; ma le ròbe pì cite a j’arzolvìo lor midem.

²⁷Un pòch pì tard, Mosè a l’ha pijà conged da sò mëssé, ch’a l’é tornass-ne an sò pais.

Nòte

1. Cfr. At 7:29.