La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Sacaria/Sacaria 11

←Sacarìa 10

La Bibia piemontèisa Sacarìa

Sacarìa 12→

La Bìbia piemontèisa - Sacarìa 11

Sacarìa

11

Fin dle gran potense

¹Lìban, doverta toe pòrte, parèj che ‘l feu a divora ij tò séder. ²Crija ‘d dolor, arsipress, përchè ‘l séder a l’é tombà giù; a l’han dësblà j’erbo superbi. Crija ‘d dolor, rol ‘d Basan: a l’han dësreisà ‘l bòsch ampenetràbil. ³As sento le plente dij bërgé: a l’han dëstruvìa soa bòria. As sent ël breugg dij lion, a l’han devastà ‘l bòsch brondos dël Giordan.

Ij bërgé e le feje

⁴Nosgnor, mè Dé a l’ha dime: “Pastura le feje destinà al masel. ⁵Col ch’a-j cata a-j massa 'mpunì. Coj ch’a-j vendo a diso: ‘Ch’a sia benedì Nosgnor! Che bon afé ch’i l’hai fàit!’. Ij bërgé midem ëd cole feje an n’han gnun-a compassion,

⁶Vera, i l’avrai pì gnun-a compassion dj’abitant dë sto pais. I buterai mincadun a la mërcé ‘d sò vzin e ‘d sò rè. Ch’a dësblo pura ‘l pais! I farai pì gnente për salveje. I lo diso mi, ël Signor”.

⁷Parèj i l’hai butame a pasturé lë strop destinà al masel, ël pì crussià ‘d tuti jë strop. Peuj i l’hai ambrancà dòi baròt da bërgé. Un i l’hai ciamalo “Blëssa^[1]”, l’àutr i l’hai ciamalo: “Vìncol^[2]”, e i l’hai mnà lë strop a pasturé. ⁸Ant un sol mèis i l’hai peuj scartà tre bërgé, ma i l’hai ëdcò përdù la passiensa con le feje, e lor a l’han pijame an ghignon. ⁹Anlora i l’hai dije: “I veuj pa pi esse vòst bërgé. Cole ch’a l’han da meuire ch’a meuiro; cole ch’a l’han da perd-se, ch’as përdo; e cole ch’a dzorvivo ch’as divoro j’un-e j’àutre.

¹⁰Peuj i l’hai ambrancà ‘l baston ch’as ciama “Blëssa” e i l’hai s-ciapalo për dësfé l’Aleansa ch’i l’avìa fàit con ij pòpoj ëvzin. ¹¹L’aleansa a l’é stàita dësfàita bele col dì lì, e ij comerciant ëd feje ch’am beicavo a l’han capì che lolì a l’era ‘l comand ëd Nosgnor. ¹²I l’hai dije: “Se lolì a vë smija bin, pagheme la giornà, e se nò a l’è peui l’istess”. A l’han contame tranta moneje d’argent e a l’han dàmje për paga. ¹³Nosgnor a l’ha dime: “Varda ‘l gran pressi ch’a l’han stimà, e camplo dë 'dnans al tupiné”. Anlora i l’hai ciapà le tranta moneje e i l’hai campaje dë 'dnans al tupiné ch’a j’é al templi 'd Nosgnor^[3]. ¹⁴Peui i l’hai s-ciapà an dòi lë scond baston, Vìncol, për dësfé la fradlansa an tra la gent ëd Giuda e la gent d’Israel.

¹⁵Anlora Nosgnor a l’ha dime: “Prepar-te a fé adess ël bërgé fòl^[4]. ¹⁶Përchè mi i manderai ant ël pais un bërgé ch’a l’avrà gnun soèn ëd le feje destinà al masel, ch’a andrà nen a l’arserca dle perdùe e ch’a binderà nen soe ferìe. Col-lì a darà pa da mangé a cole ch’a son san-e; a l’opòst, a sarà chiel a mangé la carn ëd le pì gròsse. ¹⁷Trist al bërgé gram ch’a chita sò strop! Che la spa a-j taja ‘n brass e ch’a-j ferìssa l’euj ëd drita. Che sò brass a ven-a esse sech e che sò euj ëd drita a vnissa dël tut bòrgno.

Nòte

1. Ël tèrmin ebràich נֹעַם (no’am) a l’é soens voltà con “favor”, “blëssa”, “grassia” e as arfà a l’arpòs e a la pas ch’a l’é l’arzultà dl’Aleansa an tra Nosgnor e soa gent.
2. Ël tèrmin ebràich חֹבְלִים (covlim) a l’é soens voltà con “Union”, “Vincol”, “Liura”.
3. 11:12-13 cfr. Maté 27:9-10.
4. Ancora na vira Zacarìa a l’ha da 'nterpreté na part, cola d’un bërgé “fòl”, un ch’a conòss pa Nosgnor e ch’a l’é sò nemis (cfr. Proverbi 1:7; 15:5; 20:3; 27:22). Col ch’a rapresenta a la mej sto nemis escatològich ëd Nosgnor e ‘d sò pòpol a l’é l’Anticrist (cf. Maté 24:5, 24; 2 Tessalonicèis 2:3-4; 1 Gioann 2:18, 22; 4:3; 2 Gioann 7).