La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Re/2Re 3

←2 Rè 2

La Bibia piemontèisa Lìber dij Rè

2 Rè 4→

La Bìbia piemontèisa - 2 Rè 03

2 Rè 3

3

Israel an guera contra ij Moabita

¹L'ann ch'a fà disdeut ëd Giòsafat, rè 'd Giuda, Jeoram^[1] fieul d'Acab a l'é vnùit esse rè d'Israel an Samaria. Jeoram a l'ha regnà dódes agn. ²A l'ha fàit lòn che a l'é mal a j'euj ëd Nosgnor, ma nen tant parèj ëd sò pare e soa mare. A l'ha fàit campé giù ij paloch sacrà ‘d Baal, drissà da sò pare. ³Chiel, nopà, a l’ha seguità a comëtte ij pëccà ‘d Geroboam, fieul ëd Nebat e a l’ha faje fé ‘dcò a Israel e a l’é pa pentiss-ne.

⁴Ore, Mesa rè 'd Moab^[2] a l'era n'anleveur ëd feje. A l’era stabilisse che chiel a paghèissa a Israel minca n’ann un tribut ëd sentmila babero e la lan-a 'd sentmila boch. ⁵Mòrt ch’a l’era Acab, contut, ël rè ‘d Moab a l’ha vorsù pa pì paghé al rè d’Israel lòn ch’a l’era convenusse^[3]. ⁶Ore rè Jeoram a l'é surtì da ‘n Samaria e a l'ha ciamà tut Israel a fé guèra contra 'd Moab.

⁷A l’ha mandà ‘dcò a Rè Giòsafat ëd Giudèa cost mëssagi: “Ël rè 'd Moab a l'é arvirasse contra 'd mi; veus-to pijé part con mi a na guera contra 'd Moab? E col-lì a l'ha rëspondùje: “Va bin, i vnirai. Conta pura ansima 'd mi parèj com i fussa ti, dëdzora 'd mia gent com a fussa la toa, dzora dij mè cavaj com a fusso ij tò!”. ⁸“Për che stra bogerom-ne?” a l'ha ciamà Giòsafat. L'àutr a l'ha rëspondùje: “Për la stra dël desert dl’Idumea”. ⁹Ore a son butasse an marcia, con soe trope, ël rè d'Israel, ël rè 'd Giuda e 'l rè d'Edom, ch’a l’era aleasse. A l'han girà për set di ant ël desert e a la fin a l’é mancaje l'eva da bèive për l'armeja e për le bestie al séguit. ¹⁰Ore 'l re d'Israel a l'ha crijà:” Aidemì! Nosgnor a l'ha butane ansema nojàutri ij tre rè për dene an man a Moab!”, ¹¹Ma Giòsafat a l'ha ciamà: "A-i é pa ambelessì un profeta 'd Nosgnor, përchè i peusso consulté Nosgnor për sò mojen e savèj còsa fé?”. Un dj’ufissiaj dël rè d'Israel a l'ha rëspondùje: “Elisé, fieul ëd Safat, a l'é sì. Chiel a l’era un dij sërvent d’Elia^[4]”, ¹²E Giòsafat a fortìa: “Vera, chiel e a ‘rsèiv ij mëssagi ‘d Nosgnor”. Parèj che 'l rè d'Israel, Giòsafat e 'l rè d'Edom a son andait a feje vìsita.

¹³Elisé a l'ha dije al rè d'Israel: “Përchè ch’it ven-e da mi? Va pitòst a consultete con ij profeta pagan ëd tò pare e ‘d toa mare!”. "Nò!" a l'ha rëspondùje 'l rè d'Israel, përchè a l’é bin probàbil ch’a sia stait Nosgnor a fene buté ansema, nojàutri ij tre rè, për fene tombé ant le man dij Moabita”. ¹⁴Elisé a l'ha dije: “Com a l'é vera che 'l Signor ëd l’Univers a viv, se mi i l'avèissa pa riguard për Giòsafat, rè 'd Giuda, nen mach i l'avrìa pa date da ment, ma i l'avrìa gnanca arconossùte tanme ‘n rè!”. ¹⁵“Contut adess foma parèj: porteme an sa un sonador d'arpa!”. Parèj, antramentre che 'l musicant a sonava, la man ëd Nosgnor a l'ha tocà Elisé ¹⁶ch’a l’ha dit: “Nosgnor a dis parèj: ‘Scavé ant la comba tante tampe^[5] për archeuje l'eva! ¹⁷Përchè sòn a dis ël Signor:’ Vojàutri i sentireve pa 'd vent, nì i beichereve 'd pieuva, ma sta valada andrà ampinisse d'eva, e i në beivereve vojàutri, vòstra armeja e vòst cabial. ¹⁸Pensé nen che Nosgnor a peuda pa felo, përchè a lo farà! Ëd pì: Nosgnor a farà tombé ij Moabita an vòstre man! ¹⁹Voi i dësblereve tute le sità fortifià e tute le sità pì gròsse. I tajereve tuti j'erbo da fruta, i stopereve tuti j'adoss e i ampinireve 'd pere le campagne pì bele”.

²⁰An efet, la matin apress, ant ël temp dl'oferta 'd sacrifissi, a son rivàje j'aque da la part d'Edom! E la valada a l'é ampinisse! ²¹Ore, tùit ij Moabita, sentù che coj rè a l'ero vnùit për feje guera a lor, a l'han butà ansema tui j'òm bon a porté d'arme e a son schierasse an sij sò finagi. ²²Cora che a son alvasse a la matin, ël sol ancaminava a splendrì an sj'eve e ij Moabita a l'han vëddù da leugn j'aque ch’a smijavo rosse parèj ëd sangh. ²³E a l'han sclamà: “A l'é sangh! Sicura, coj rè a l'avran combatù^[6] an tra 'd lor e a saran fasse a tòch un con l'àutr! Ore adess, Moab: al ravagi!”. ²⁴Donch, a son vnùit anans anvers al camp d'Israel; ma j'Israelita, aussasse ch’a l’han, a l'han s-ciampairà ij Moabita, ch’a son ëscapà ‘dnans ëd lor: Nen mach, ma j'Israelita a son intrà ant ël pais an fasend ravagi ëd tut lòn ch’a vëddìo. ²⁵Lor a l'ha dësblà le sità, e tuti j'òm a campavo ‘d pere ant ij camp pì bon për ampinìje. A l'han edcò fermà tute le sorgiss e tajà le piante pì bele e bon-e. A l'era restàie mach pì la sità ‘d Chir-Careset, ma coj che a tiravo 'd franda a l'han riondala e daje l'assàut.

²⁶Ant ël moment che 'l rè ëd Moab a l'ha vëddù che la bataja a l'era perdùa, a l'ha sernù setzent òmo armà dë spa për dovertesse un passagi anvers ël rè d'Edom, ma a l'ha pa fàila. ²⁷Ore, ciapà sò fieul prim-nà, che a dovìa sucédje ant ël regn, a l'ha smonulo n'olocàust dzora dle muraje. Ma sòn, a l'ha mach arviscolà n'andignassion^[7] gròssa an tra j'Israelita che a l'han gavà campament e a son tornàss-ne a sò pais.

Nòte

1. Ebràich: Joram ( יהוֹרָ֣ם ) na variant ëd Jeoram, ëdcò ant ël vërsèt 6
2. Rè moabita sotmëttù a Israel.
3. O “a l’é arvirasse contra ‘l rè d’Israel”.
4. Lét: “a versava l'eva an sle man d'Elia”. Versé d'eva a vorìa dì esse al servissi personal ëd cheicadun, parèj d'Elisé con Elia.
5. Ebràich: "an fasend  sisterne e sisterne (גֵּבִֽים גֵּבִֽים) ant la comba...". Ël nòm ebràich גֵּב (ghev) a signìfica "sisterna, ciodron" (confrónta an Geremìa 14:3). La ripetission a l'é për énfasi.
6. As dà për scontà che  חָרַב (carav) a veula dì "combatze" da la rèis חֶרֶב (cherev, “spa”).
7. A l’é pa ciàir dal test chi ch’a sia ‘d precis andignasse o anfuriasse ambelessì. A podrìa esse Nosgnor, ma lolì a farìa ‘d problema përché Dè a l’avìa già acordaje la vitòria a Israel.