La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Levitich/Levitich 22

←Levitich 21

La Bibia piemontèisa Levìtich

Levìtich 23→

Levìtich

La Bìbia piemontèisa - Levitich 22

22

Le condission për podej mangé j’oferte sacrà

¹Nosgnor a l’ha ancora parlaje a Mosè. A l’ha dije: ²‘Parla a Aron e ai sò fieuj che, për nen profané mè nòm sant, a l’han da porté rispet a j’oferte sacrà dj’Israelita, cole che lor am consacro. Mi i son ël Signor. ³Dije: ‘Ant le generassion ch’a vniran, coj vòstri dissendent ch’as avzin-o an condission d’ampurità a j'oferte sante che j’Israelita a consacro a Nosgnor, dai mè servissi a na patiran l’esclusion^[1]. Mi i son ël Signor’. ⁴Minca sacerdòt dissendent d’Aron ch’a sia malavi ‘d lebra o ‘d gonoréa^[2], a podrà pà mangé dj’oferte sante fintant ch’a sìa pur. L’istess a val për ël sacerdòt ch’as treuva an condission d’ampurità për esse stàit an contat con ëd ròbe 'mpure o con cheidun ch’a l’abia tocà un cadàver o un ch’a l’àbia ‘d pérdite seminaj; ⁵opura n’òm ch’a l’àbia tocà na bestiòta ch’a l’ha falo dventé 'mpur, o ch’a toca na përson-a ch’a l’ha falo dventé 'mpur për qualsëssìa càusa. ⁶Col sacerdòt a restrà 'mpur fin-a sèira e a podrà pa mangé d’oferte sante se prima a sarà nen lavasse con d’eva. ⁷Dal tramont ëd ël sol a restrà pur e a podrà mangé d'oferte sante, ch’a l’é ‘l mangé arzervà ai sacerdòt. ⁸Ij sacerdòt a podran pa mangé la carn ëd na bestia ch’a l’é mòrta daspërchila o sbranà da na bestia servaja: a na restrìo 'mpur. Mi i son ël Signor.

⁹Che ij sacerdòt a osservo mie prescrission e ch’as càrio pa d’un pëccà ch’a-j porterìa a la mòrt pr’ avèj profanà n’oferta santa. Mi, ël Signor, i son col ch’a-j santifica.

¹⁰D’aliment consacrà a në podran mangé mach coj ch’a aparten-o a ‘d famije sacerdotaj. A në podran pa mangé ij sò òspite o ij sò servent. ¹¹Ma se ‘l sacerdòt con ij sò dné, a cata në s-ciav, sto-sì a podrà mangene, l’istess a l'é për chi ch’a l’é nassù an soa ca. ¹²Se la fija d’un sacerdòt as mària con un ch’a l’é pa ‘d famija sacerdotal, a podrà pì nen mangé dle porsion arzervà d'oferte sante; ¹³ma se chila a resta vidoa o a l’é divorsià sensa fieuj, e a torna a vive ant la ca paterna coma ch’a fasìa anans ëd mariesse, e a podrà mangé dj’aliment ëd sò pare. Gnun a podrà mangé d’aliment consacrà s’a aparten pa a na famija sacerdotal. ¹⁴Se cheidun, sensa ancorziss-ne, a l’ha mangià na part arzervà dj'oferte sante, a darà andaré al sacerdot l’equivalent ëd lòn ch’a l’ha mangià, giontandje un quint.

¹⁵Ij sacerdot a profaneran nen j’oferte sante che j’Israelita a l’han arzervà a Nosgnor. ¹⁶S’a lo fèisso, j’Israelita a porterìo ‘l pèis ëd na colpa ch’a ciamerìa na riparassion. Mi, ël Signor, a l’é col ch’a santifica j'oferte”.

Le bestie destinà ai sacrifissi

¹⁷Nosgnor a l’ha ancora parlaje a Mosè. A l’ha dije: ¹⁸“Fà savèj sossì a Aron, ai sò fieuj e a tuti j’Israelita: “Se n’Israelita o ‘n foresté ch’a stà an Israel, an compiment d’un vot o tanme n’oferta volontaria, a veul smon-e n’olocàust a Nosgnor ¹⁹për oten-e sò favor, a l’ha da smon-e un mas-cc sensa ‘d difet, pijà da ‘n tra ij vailèt, j’agnej o ij boch. ²⁰Vardeve bin ëd nen ësmon-e ‘d bestie tarà, përchè ch’a sarìo nen agradìe^[3].

²¹Se cheidun, an compiment d’un vot o tanme n’oferta volontaria, a veul smon-e a Nosgnor un sacrifissi ‘d comunion për oten-e sò favor, a l’avrà da smon-e ‘d cabial gròss o mnù sensa ‘d difet, sensa gnun-a tara. ²²Presenté a Nosgnor gnun-e bestie ch’a sio bòrgne, o stropià, o mutilà, o con d’ólciole, o rognose, opura con ël feu servaj: i-j butreve pa an sl’autar coma n’oferta brusà an onor ëd Nosgnor. ²³Tanme n’oferta volontaria i peule presenté un vailèt o un boch bele s’a fusso màire o dësformà, ma an compiment d’un vot a sarìo pa acetà. ²⁴Smon-e pa a Nosgnor ëd bestie ch’a l’abio ij testicoj sgnacà, s-ciapà, s-ciancà o tajà. Smonje pa a Nosgnor cand ch’i sareve an vòst pais. I deuve mai felo. ²⁵I n’acetereve gnun-a dë ste bestie gnanca da part d’un foresté për smonje tanme n’aliment ch’a aparten a vòst Dé përchè a son mutilà o falëtte. Vòst sacrifissi a sarìa pa acetà”.

²⁶Nosgnor a l’ha ancora parlà a Mosè. A l’ha dije: ²⁷“Quand ch’a nasso un vailèt, n’agnel o un boch, a l’han da sté con soa mare për set dì. A parte dal dì ch’a fà eut, a podran esse acetà tanme n’oferta brusà an onor ëd Nosgnor. ²⁸Tutun, i sacrifichereve pa, ant ël midem dì na vaca o na feja ansema ai sò fieuj.

²⁹Cand ch’i andreve a smon-e a Nosgnor un sacrifissi d’assion ëd grassie, eufrilo ‘d manera ch’a sìa agradì a chiel. ³⁰Mangene la carn ant ël dì midem, sensa lassene për l’andoman. Mi i son ël Signor.

Esortassion

³¹Compì tut lòn ch’iv comando an mie ordinanse e buteje an pràtica. Mi i son ël Signor. ³²Profané pa mè Nòm Sant; an tra vojàutri, j’Israelita, i veuj esse santificà. Mi i son ël Signor ch’iv santifico. ³³I l’hai fave seurte dal pais d’Egit për esse vòst Dé. Mi i son ël Signor.

Nòte

1. O “a saran tajà fòra” o “rancà vìa”.
2. O “perdite seminaj”.
3. Cfr. Deuteronòmi 17:1.