La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 58

←Isaìa 57

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 59→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 58

Isaia

58

Ël digiun ch’a-j pias a Nosgnor

¹“Crija bin fòrt^[1], chita pa 'd crijé. Fà sente toa vos tanme n’arson ëd tromba. Arcòrda a mè pòpol soa 'nfedeltà, a la sëppa ‘d Giacòb ij sò pëccà. ²Pura, lor a smijo d’esse tant religios! Am ciamo tùit ij di an preghiera përchè 'm pòrto parèj coma se lor a fusso ‘d gent ch’a fà ‘d bin e che mai a së slontan-a dai comandament ëd sò Dé. A reclamo ch’i-j fasa giustissia; a fan visa dë steme dacant. ³Lor a diso: “Përchè vardes-to nen che nojàutri i foma ‘d digiun? Përchè it fase pa cas a nòstre sùpliche?”. Ma mi 'v rëspondo: “A l’é përchè i fase ‘d digiun mach për fé piasì a vojàutri. Vojàutri i feve ‘d digiun e, ant l’istess temp, i séguiteve a crasé coj ch’a travajo për voi. ⁴A che pro ch’a l’é digiuné cand ch’i séguite mach a cicogné e a rusé an tra ‘d vojàutri? Digiunand ant ësta manera, vòstra preghiera a peudrà mai pì rivé al cél. ⁵Penseve forse ch’i peussa consideré ‘n digiun mach feme ‘d sùpliche tut ël di, ësbassé la testa tanme ‘n gorèt al vent, vestisse ‘d sach nèir e setesse an sù ‘d sënner? É-lo sto-sì ch’i ciame ‘n digiun? Penseve forsi parèj ëd fé piasì al Signor?

⁶Ël 'digiun' ch’i lo ten-o an bon cont a l’é pitòst sossì: liberé coj ch’a son ëstàit butà an përzon ëd manera 'ngiusta; slegerì ‘l pèis ëd coj ch’a travajo për vojàutri. Lassé lìber j'acablà e gaveje le caden-e dai pé. ⁷Fé part ëd vòst pan con coj ch’a l’han fam, dé d’arpar a chi ch’a l’ha gnun-a ca da steje. Deje da vestisse a coj ch’a l’han nen da butesse a còl e dë stërmeve pa dai vòstri parent cand ch’a l’han da manca ‘d vòst agiut. ⁸Antlora vòst ciàir a brilerà coma l’alba, e vòstre ferìe a variran ant un moment. Vòstra pietà a sarà vòstra vangarda e vòstra retrovardia a sarà la glòria dël Signor. ⁹ Antlora, cand ch'i anvochereve 'l Signor, chiel midem av darà la rëspòsta. Ij vòstri crij d’agiut a saran tòst ëscotà. Iv dirai sùbit: “Vardme sì”. ¹⁰Se vojàutri i gave via da vòstra ca tùit ij giov ëd crasament, se voi i fase nen segn con ël dil për acusé; ¹¹S'i dareve vòst pan a chi ch’a l’ha fam e i giutreve coj ch’a son sagrinà, a sarà antlora che vòst ciàir as leverà ant lë scur, e che ‘l top ch’av ëstà tut d’antorn a sarà ciàir tant com a mesdì. Ël Signor av guiderà sèmper, av darà d’eva da bèive an pien desert e a ristabilirà vòstre fòrse. Vojàutri i sareve tanme ‘n verzé bin bagnà, tanme na sorgiss ch’a chita mai 'd vërsé. ¹²I sareve vojàutri a edifiché torna j’antiche ruin-e; i arcostruireve le fondassion bandonà da vàire. A diran ëd vojàutri “Vardé-là j’arcostrutor ëd muraje, j’arpopolator ëd sità”.

Ël saba, di consacrà a Nosgnor

¹³Se, ëd saba, iv astnisse dal travajé e, ant ës di sant, dal meinagé ij vòstri anteresse; s’iv lo stime un di d’arfestié; s’iv onore ‘l saba an tut lòn ch’i feve an col di-lì e i vade nen dapress a vòstre anvìe o i parle sensa cognission, ¹⁴antlora i trovreve an mi, ël Signor, vòstra letissia. I sarai mi a deve un grand onor e iv sodisferai con l’ardità ch’i l’avìa promëttùa a Giacòb, vòst antich. Mi midem, ël Signor, i l’hai parlà.

Nòte

1. An cost tòch dël profeta Isaia, Nosgnor a acusa sò pòpol, ij chërdent, ëd mach fé mostra d'esse religios ma a séguito, ant l'istess temp a fé d'ògni sòrt d'angiustissie. Nosgnor a sa nen còsa fesne 'd sirimònie religiose s'a son pa compagnà da 'd fàit, da coerensa a soa volontà arvelà ant la vita concreta.