La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 16

←Isaìa 15

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 17→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 16

Isaia

16

Moab a ciama d’agiut a Gerusalem

¹Mànda ‘n tribut d’agnej al sovran dël pais. Màndje dal desert al mont ëd la fija ‘d Sion. ²Le fomne ‘d Moab, cand ch’a travërso ‘l fium Arnon, a smijo a d’osej ch’a scapo dai sò nì. ³A crijo: “Giutene! Dësfend-ne dai nòstri nemis^[1]! Pàrene dai sò atach ch’an dan gnun-a treva. Tradiss-ne pa, ora ch’i soma scapà. ⁴Arsèive a vòstra ca ij fugitiv, ij Moabita, stërmeje 'ndrinta la sità për chè ij vastador a-j treuvo nen. Cand che l’opression e la dëstrussion a saran finìe e ij vastador a saran dësparì, ⁵antlora Nosgnor a stabilirà un dij dissendent ëd David an sël tròno. Chiel a governerà con misericòrdia e vrità. A farà lòn ch’a l’é giust; ëd fé giustissia a sarà soa determinassion”.

Rispòsta negativa ‘d Gerusalem

⁶Bele s’a parëss un baberin, i conossoma tuti l’orgheuj ëd Moab, soa arogansa fòra ‘d misura: a l’é motobin superbi coma, ampertinent e malgrassios. ⁷L’antrega tèra ‘d Moab a fà ‘d lamente. A Moab tuti as ringreto ch’a l’han pì nen le torte d’uvëtta ‘d Chiraresset. As treuvo pì nen. ⁸A l’é parèj përchè ij camp d’Esbon a son dventà ‘d tèra sùita, l’istess che le vigne ‘d Sibma. Ij dominator ëd nassion a l’han tut vastà. Soe granghìe as dëstendìo a nòrd fin-a a la sità ‘d Iaser e as rampiavo anvers al levant ant ël desert. Ij sò gich a rivavo ‘dcò a ponent, fin-a dëdlà dël Mar Mòrt.

⁹“E adess mi, ël Signor, i pioro për la gent ëd Iaser, për le vigne ‘d Sibma. I-j farai bèive a l’argalada mie lerme, Esbon e Elalé, As sento pì nen ij cant ëd gòj pr’ ij tò frut d’istà e j’arcòlt bondos. ¹⁰Finìa a l’é l’alegrìa, partìa a l’é la gòj për l’arcòlt. A-i saran pì nen ëd cant ant le vigne, pì nen ëd crij d’argiojissansa; as pisterà pì nen l’uva ant le tin-e. La gòj dl’arcòlt i l’hai fala chité mi. ¹¹Ël crij ëd mè cheur për Moab a l’è parèj dle plente ch’as canto al son ëd l’arpa; i son pien ëd comossion për Chiraresset. ¹²Cand ch’i vëdrai che la gent ëd Moab a monto ai sò santuari an sle colin-e për preghé, ch’a sapio ch’a otenran pròpi nen”.

¹³Cole-lì a son le paròle che Nosgnor a l’ha përnunsià tant temp fà a propòsit ëd Moab. ¹⁴Adess Nosgnor a fà cost anunsi-sì: ”Da sì a tre agn, di për di, parèj coma ch’as conto ij dì d’un travaj ch’a l’é comissionasse, la gent ëd pèis ëd Moab e soa popolassion numerosa a conteran pì nen. Lòn ch’a-i restrà a sarà bin pòch: na resta sens' amportansa.

Nòte

1. Let. “Fene ombra tanme dal sol a mesdì”.