La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giudes/Giudes 17/Coment
Significassion teològica
modifichéLa stòria 'd Mica ant ël capìtol 17 dël lìber dij Giùdes a rapresenta n'episòdi 'd pèis da la mira teològica, tant ebràica che cristian-a e a dà ocasion d'arflete sù sogèt coma l'idolatrìa, la corussion religiosa e la fede genita.
Contest e somari dla stòria
modifichéLa stòria 'd Mica, n'òm ch'a stasìa ant la region dij mont d'Efraim, a comensa con la roberìa 'd 1100 pess d'argent da soa mare. Cand che Mica a confëssa ch'a l'era stàit chiel a robeje, soa mare a dédica na part ëd l'argent a Nosgnor për fene n'imàgine scurpìa e un-a 'd metal fondù. Mica a buta an pé 'n santuari and soa ca midema, a consacra un dij sò fieuj coma sacerdòt e peui a angagia un giovo levìta coma sacerdòt përsonal.
Prospetiva teològica ebràica
modifichéIdolatria e fidelità a Dé
modifichéDa la mira ebràica, la stòria 'd Mica a l'é n'esempi ciàir ëd violassion dël prim e dlë scond comandament, ch'a proibisso l'idolatrìa. Cost episòdi a mostra la confusion religiosa e la mancansa 'd na fidelità eslusiva a Dé durant ël perìod dij Giùdes, n'época caraterisà da la frase ch'a torna mincatant: "An coj temp-là a j’era pa ‘ncora ‘d rè an Israel e tùit a fasìo lòn ch’a jë smijava mej" (Giùdes 17:6). La creassion e l'adorassion ëd na mistà, lòn che Mica a përmëtt, a l'é na contravension direta dij precèt ëd la Torà e a buta an evidensa la dzubidiensa dël pòpol ebràich.
Corussion dël cult e dël sacerdòt
modifichéLa consacrassion d'un Levìta sensa andeje dré a le prescrission ëd Mosè a armarca la corussion dël cult. Ij Levita a j'ero destinà a serve ant ël Tabërnàcol, ma ambelessì i vëddoma un giovo levita ch'as prësta a dventé 'l sacerdòt d'un santuari privà, fòra da lòn ch'a l'era autorisà. Costa assion a rapresenta na deviassion da la strutura stabilìa dël cult ebràich e a dimostra coma che la religion autèntica a l'era stàita compërmëttùa.
Prospetiva teològica cristian-a
modifichéFede genita contra religion fàussa
modifichéAnt na prospetiva cristian-a, la stòria 'd Mica a l'é antërpretà soens coma na paràbola an sl'autenticità dla fede. Mica e soa mare a sërco 'd mës-cé la fede an Javé con ëd pràtiche idolàtriche, creand na religion sincretista ch'a l'é nen acetabil. A peul esse considerà n'avertiment contra 'l compërmess ëd la fede cristian-a con d'influense forestere e idolàtriche. La fede génita a ciama purëssa e devossion esclusiva a Dé, coma ch'a l'é mostrà ant la dotrin-a dël Testament Neuv.
Sacerdòt e mediassion
modifichéËl giovo levita ch'a dventa sacerdòt ëd Mica sensa l'autorisassion ëd Nosgnor a l'é considerà la figura d'un mediator fàuss. Ant ël contest cristian, sossì a peul esse butà an contraposission a Gesù Crist, ch'a l'é 'l Mediator ùnich an tra Dé e l'umanità (2 Timòt 2:5). La stòria 'd Mica a serv, donca, për armarché l'amportansa d'andeje dré al Mediator ver che Dé a l'ha stabilì, che ant ël Cristianèsim a l'é 'l Crist, pitòst che fidesse a 'd mediator ëstabilì da lor midem.
Conclusion
modifichéLa stòria 'd Mica an Giùdes 17 a rapresenta n'amonission fòrta sia ant la teologìa ebràica che an cola cristian-a contra l'idolatrìa, la corussion religiosa e la fede fàussa. A 'rmarca l'amportansa dla fidelità esclusìva a Dé e dla purëssa dël cult, Për j'Ebréo, a l'é n'arpròcc a rispeté ij comandament e a preservé l'integrità dël cult coma ch'a stabiliss la Torà. Për ij cristian a rapresenta n'avertiment contra 'l sincretism religios e n'arciam a arconòsse 'l Crist coma 'l mediator unich e genit.