La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Geremia/Geremia 20

←Geremìa 19

La Bibia piemontèisa Geremìa

Geremia 21→

La Bìbia piemontèisa - Geremia 20

Geremìa

20

Geremìa a l‘é foëttà e ancadnà

¹Ore, Pascur, fieul d'Imer, ch’a l'era cap ëd la sicurëssa ant ël Templ ëd Nosgnor, a l'era stàit a sente lòn che Geremìa a profetisava. ²Parèj a l’ha falo aresté e a l’ha ordinà ch’a fussa foëttà e ancadnà a la pòrta àuta 'd Beniamin ch'a dà ant ël templ ëd Nosgnor. ³Ma 'l di dòp, Pascur a l'ha falo liberé. Anlora Geremìa a l'ha dije: “Nosgnor a l’ha cangiate 'd nòm. Ti ‘t saras pì nen ciamà Pascur, ma Magormissabib {ch’a veul dì: Sparm da tute le bande}. ⁴Përchè përparèj a dis Nosgnor: ‘Varda che mi i vado a dete an podèj dlë sparm, a ti e a tùit ij tò amis; lor a tomberan sota la spa dij sò nemis; ij tò euj a lo vëdran! Fin-a Giuda tuta antrega mi i la darai ant le man dël rè 'd Babilònia. Na part ëd lor a sarà deportà an Babilònia e na part a sarà massà da la spa. ⁵Mi i-j darai tute le richësse 'd costa sità, tute soe arzerve, tut lòn che a l'ha 'd pressios, tùit ij tesòr dij rè 'd Giuda mi i-j darai an man ai sò nemis ch’a në faran ravagi, a-j portran via e a jë mneran an Babilònia.⁶E ti Pascur, parèj ëd tuti coj che a stan an toa ca, tuti vojàutri i partireve an esili. A sarà là ch’it meuireras e it saras sotrà. L’istess a capiterà a tùit ij tò amis, pròpi lor ch’it l’avìe profetisaje ‘d busiardarie”.

Plenta ‘d Geremìa

⁷"Nosgnor! Ti ‘t l’has anciarmame, e mi i l'hai lassame anciarmé. La resistensa ch’it fasìa ti ‘t l’has fala vnì an nen e it l’has dominame: it ses ëstàit pì fòrt che mi. Adess i son rivà a esse un che tuti as në sbefio: i son dventà la fàula dla gent. ⁸A l’é che cand ch’i l’hai da parlé a tò nòm ël mëssagi a l’é sèmper “Violensa e ravagi”! La paròla 'd Nosgnor a l'é stàita për mi sorgiss d'onta e d'esse pijà an gir sensa fin. ⁹Anlora i l’hai pensà: “Pro! I veuj pa pi esse ‘l porteur dij mëssagi ‘d Nosgnor. I parlerai pa pì a sò nòm. Pura cola paròla a l’è tanme ‘n feu ch’a brusa an mè cheur e ant l'ànima. I peudo pì nen ëstènzla an mi: i l’hai da fèjla sente! ¹⁰I sento bin che tanti a parlo dl’esistensa ‘d cospirassion për feme sté ciuto. Coj ch’a veulo sbaruveme a son daspërtut e a speto mach l’ocasion giusta për feme denunsié^[1] coma ‘n traditor. A-i é tanti ch’a diso d’esse ij mè amis, ma ‘dcò lor a speto mach ch’i fasa ‘d pass fàuss për peui butesse contra ‘d mi e pijesse n’arvangia. ¹¹I sai, contut, ch’i l’hai da avèjne gnun-a tëmma. Nosgnor am ëstà dacant tanme ‘n guerié vajant ch’a fà tëmma mach a vardelo. Ij mè nemis a saran lor a antrapesse e a saran confondù da soa tombà; a sarà për lor n’onta sensa fin ch’a dësmentieran mai pì. ¹²Nosgnor ëd l’Univers, che 't varde dabin ël giust e it vëdde cheur e ment, mi i vëdrai l'arvangia che it faras ëd lor, përchè it ses ti ch’it l'has arlevà mia càusa. ¹³Canté a Nosgnor, laudelo, përchè a l'ha liberà l'ànima dij pòver da la man ëd gent grama.

¹⁴Trist al di ch'i son nassù! Ël di che mia mare a l'ha catame a peussa pa esse benedì! ¹⁵Trist al moment che a l'han portaje la neuva a mè pare: A l'é nate 'n fieul, na masnà!, ampinéndlo 'd gòj. ¹⁶Che col òm a sia parèj dle sità che Nosgnor a l'ha svërsà sensa pietà; che a la matin a peussa sente 'l crij d'alarm e 'd crij ëd guera an pien mesdì, ¹⁷përchè a l'han fame meuire an soe ventraje, e mia mare a podìa esse mia tomba, e che sò sen a l'avèissa mai podume porté! ¹⁸Përchè son-ne mi surtì da soa pansa? Përchè son-ne surtì da chila? Për vëdde mach ëd torment e 'd pen-a e finì ij mè di ant l'onta^[2]?".

Nòte

1. Ebràich “Denùnsia e lassa ch'a sia denunsià”, o ëdcò: “deje la colpa e che a sia ancolpà”. Ës verb a l'é: נָגַד, nagad, denùnsia.
2. 20:14-18 cfr. Giòb 3:1-19.