La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 37
37
modifiché1Giacòb a l’é stabilisse ant ël pais ëd Canan, andova che sò pare a l’era stàit coma n'aventissi.
Ij seugn ëd Giusep
modifiché2Costa-sì a l’é la stòria dla famija[1] ‘d Giacòb.
Giusep a l’avìa dissèt agn e a pasturava lë strop con ij sò frej. Chiel a fasìa ‘l garson ëd campagna[2] e a stasia con ij fieuj ëd Bila e ij fieuj ëd Zilpa, le fomne[3] 'd sò pare. Giusep a l’avìa arferìe a sò pare ëd ciaciarade a propòsit ëd lòn ch’a fasìo ij sò frej, ëd ròbe ch’a l’ero nen bon-e.
3Israel a vorìa pì bin a Giusep che a j’àutri sò fieuj, përchè ch’a l’era ‘l fieul ch’a l’avìa avù 'n soa veciaja. A l’avìa faje për cadò un càmus magnìfich. 4Ij sò frej, vëddend che sò pare a vorìa pì bin a chiel che a j’àutri sò fieuj, a lo detestavo e a podìo nen parleje da amis.
5Na vira, Giusep a l’ha fàit un seugn e a l’ha contajlo ai sò frej, che për lòn a l’han anghignonalo ancora 'd pì. 6A l’ha dije ai sò frej: “Sté a sente ‘l seugn ch’i l’hai fàit. 7Nojàutri i j’ero an camin ch’i gropavo le gerbe an mes a la campagna. A l’amprovista, mia gerba a l’é drissasse e a l’é restà drita antramentre che vòstre gerbe a jë vnisìo dantorn e as prostërnavo 'dnans a la mia”. 8A l’han dije ij sò frej: “Vories-to fòrsi regné dzora 'd nojàutri o esse nòst padron e comandene?”. Për motiv dël seugn ch’a l’avìa fàit e la manera dë dëspieghelo, a l’han anghignonalo na vira ‘d pì.
9Pì anans, Giusep a l’ha fàit ancora 'n seugn e a l’ha contajlo ai sò frej. A l’ha dije: “I l’hai fàit un seugn. Steme bin a sente: ël sol, la lun-a e óndes ëstèile as prostërnavo dë 'dnans a mi”. 10Sto seugn-lì a l’ha contajlo 'dcò a sò pare e ai frej, e 'l pare a l’ha arprocialo e a l’ha dije: “Che seugn a l’é mai costì ch’it l’has fàit? Miraco i dovrìo ven-e mi, e toa mare e ij tò frej a prostërnesse fin-a a tèra 'dnans a ti?”. 11Ij sò frej për lòn a l’ero gelos ëd chiel[4], ma sò pare a l’ha seguità a pensé còsa mai a podìa significhé ‘n seugn parèj.
Giusep vendù da sò frej
modifiché12Ij frej ëd Giusep a l’ero andàit na vira a pasturé lë strop ëd sò pare a Sichem. 13Un di, Israel a l’ha dit a Giusep: “Sas-to che ij tò frej a son an pastura a Sichem? Ven, i veuj mandete da lor”. Giusep l’ha rësponduje: “Va bin. I farai coma ch'it veule[5]”. 14Ël pare a l’ha dije: “Va a vëdde coma ch’a stan ij tò frej e coma ch’a stan le bestie, peui torna a conteme”. Donca a l’ha falo parte da la comba d’Ebron e Giusep a l’é rivà a Sichem.
15Antramentre che Giusep a 'ndasìa an girondoland për ij camp, a l’ha trovalo n’òm, ch’a l’ha ciamaje: “Còsa serches-to?”. 16Giusep a l’ha rësponduje: “I serco ij mè frej. Savries-to dime andova ch’as treuvo a pasturé jë strop?”. 17Col òm a l’ha dije: “An efet, a l’han gavà le tende da sì. I l’hai sentù ch’a disìo: ‘Andoma a Dotan’”. Anlora Giusep a l’é andàit an serca dij sò frej e a l’ha trovaje a Dotan. 18Lor a l’han vëddulo da lontan ch’a rivava e, anans ch’a rivèissa davzin a lor, già a complotavo 'd masselo. 19A disìo an tra 'd lor: “Vardé ‘l sugnador ch’a riva! 20Sah, massomlo e peui campomlo 'nt na sisterna! Peui i diroma: ‘Na bestia ferosa a l’ha divorass-lo! Parèj i vëddroma lòn ch’a sarà dij sò seugn!”.
21Ma Ruben a l’ha sentù e a l’ha vorsù salvelo da le man dij sò frej. A l’ha dije: “Për carità! Gavomje mach nen la vita!”. 22Peui a l’ha dije: “Vërsé nen ëd sangh. Campelo an cola sisterna dël desert, ma buteje nen le man adòss”. Con lòn Ruben a vorìa salvelo da le man ëd lor e peui arportelo da sò pare.
23Quand che Giusep a l’é rivà andoa ch’a j’ero ij sò frej, a l’han dëspojalo 'd sò càmus, col càmus magnìfich che chiel a l’avìa adòss. 24A l’han ciapalo e a l’han campalo 'nt la sisterna. A l’era na sisterna veuida, sens' eva. 25Peui a son setasse për mangé. Damentre ch’a mangiavo, a l’han vëddù rivé na carovan-a d’Ismaelita ch’a vnisìo da Ghilead, con ij gamej carià 'd goma adraganta - ëd balsam e 'd làudan, ch’a andasìo a portelo an Egit.
26Anlora Giuda a l’ha dit ai sò frej: “Che profit a-i sarìa 'd massé nòst frel? I l’avrìo da stërmé 'l delìt[6]. 27Sah, vendomlo coma në s-ciav a j’Ismaelita e butomje nen le man adòss përchè ch’a l’é nòst frel - ëd l’istessa nòstra carn e sangh”: E ij sò frej a l’han scotalo.
28Anlora, quand ch’a l’é passaje da lì 'd mërcant madianita a l’han tirà fòra Giusep da la sisterna e ij frej ëd Giusep, për vint sicl d’argent, a l’han vendujlo a j’Ismaelita[7]. A l’é parèj che Giusep a l’é stàit portà an Egit.
29Quand che Ruben a l’é tornà a la sisterna, Giusep a-i j’era pì nen! Anlora chiel, disperà, a l’é s-ciancasse le vestimenta an segn ëd disperassion 30e, tornand dai sò frej a l’ha dije: “Ël fieul a-i é pì nen! Che l’hai-ne da fé adess?”. 31Anlora a l’han ciapà ‘l càmus ëd Giusep, a l’han sgorgià ‘n boch e a l’han mojane ‘l càmus ant ël sangh. 32Peui a l’han mandajlo al pare e a l’han fajlo avèj con coste paròle: “I l’oma trovalo: rëscontra ti s’a l’é o nò 'l càmus ëd tò fieul”. 33Chiel a l’ha arconossulo e a l’ha dit: “A l’é 'l càmus ëd mè fieul! Na bestia ferosa a l’ha divoralo. Giusep a l’é stait fàit a tòch!”. 34Giacòb a l’é s-ciancasse le vestimenta, a l’ha butasse a còl un silissi e a l’ha fàit ël deul për sò fieul vàire di.
35Tùit ij sò fieuj e soe fije a son ëvnùit a consolelo, ma chiel a l’ha arfudà tute le consolassion e a l’ha dit: “Nò, a l’é un deul che mi i veuj porteme 'nt la tomba dacant ëd mè fieul”. E sò pare a l’ha pioralo.
36Antratant, ij Madianita a l’han vendù Giusep an Egit a Potifar, n’ufissié[8] 'd Faraon ch’a l’era comandant ëd le vardie.