La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 12
Génesi
modifiché12
modifichéLa vocassion d’Abram
modifiché1Nosgnor a l’ha dije a Abram: “Chita tò pais, toa parentela e la famija ‘d tò pare, e vatne al pais che mi it mostrerai[1]. 2It farai vnì a esse na nassion granda. It benedirai e it farai dventé na përson-a famosa[2]. Ti midem it saras na benedission[3] për vàire gent. 3I benedirai coj ch’at benediran[4] e i maledirai coj ch’at malediran[5]. Tute le famije dla tèra[6] a saran benedìe për tò mojen”. 4Anlora Abram a l’é partì pròpi 'me Nosgnor a l’avìa dije, e Lòt a l’é 'ndàit con chiel. Abram a l’avìa stantessinch agn quand ch’a l’ha chità Caran. 5Abram a l’ha portà con chiel soa fomna, Sarai, sò novod Lòt e tut lòn ch’a l’avìa - soe bestie e tùit ij servidor ch’a l’avìa 'ngagià për travajé con chiel[7] a Caran. A son seurtì da là për andess-ne al pais ëd Canan.
Abram a Canan
modifichéRivà ch'a l'ero a Canan 6Abram a l’ha travёrsà ‘l teritòri fin-a a Sichem. Là a l’ha drissà l’acampament aranda dla Rol ëd More. Ant col temp-là cola region a l’era abità dai Cananita. 7Anlora Nosgnor a l’é mostrasse a Abram e a l’ha dije: “Mi i darai costa tèra a tò dissendent[8]”. Ambelelà Abram a l’ha dedicà a Nosgnor, ch’a l’era mostrasse a chiel, na mongiòja. 8Da 'nsilì Abram a l'è 'ndass-ne vers meridion e a l’ha drissà n’acampament ant la region dle colin-e. A l’avìa Betel a ponent e Ai a levant. Ambelelà a l’ha butà ‘n pé n’àutra mongiòja e a l’ha dedicala a Nosgnor. Ambelelà a l’ha 'nvocà ‘l Nòm ëd Nosgnor[9]. 9Dapress, a tape, Abram a l’ha seguità a 'ndé anans anvers al Neghev.
Abram an Egit
modifiché10An col temp-là na gran famin-a a l'avìa devastà ‘l pais, e sta situassion a l’ha sforsà Abram a calé giù 'nt l’Egit, andoa ch’a l'ha sogiornà coma n'arfugià. 11Avzinand-se a l’Egit, Abram a l’ha dije a soa fomna Sarai: “Ti ‘t ses na fomna motobin piasosa. 12Quand che j’Egissian at vëddran, a podrìo disse: ‘Vardé, cola-là a l’é soa fomna. Massom-lo, col òm-lì, e i podroma pijé soa fomna për nojàutri!’ 13Anlora scota, dije che ti ‘t ses mia seure[10], parèj am trateran da bin për la considerassion ch’a l’avran për ti, e i podrai salveme la vita”. 14Quand che Abram a l’è rivà an Egit, tuti, pёrdabon a l’avìo armarcà 'me ch’a l’era bela Sarai. 15A l’avìo dcò vist-la d'ufissiaj dël Faraon e dëdnans al Faraon a l’avìo laudà tant soa blëssa. Parèj Sarai a l’han portala a palass për fèjla vëdde. 16Al Faraon a l’era piasuje e a l’avìa daje a Abram tanti cadò për motiv ëd chila - ëd fèje, 'd crave, 'd vache, 'd borich mas-cc e fumela, 'd servidor mas-cc e fumela, e ‘d gamej. 17Ma Nosgnor a l’ha mandaje a Faraon e a soa cort vàire castigh, për ёl motiv ch’a l’avìa ciapà Sarai, la fomna d’Abram. 18Anlora 'l Faraon a l’ha mandà a ciamé Abram e a l’ha dije: “Përchè l’has-to fame sossì? Përchè it l’has pa dime che cola-lì a l’é toa fomna? 19Përchè it l’has dime ch’a l’era toa seure e it l’has lassame ch'i la pijeissa për fomna? Vardla sì: portëtla via e vatne da sì!” 20Parèj, Faraon a l’ha ordinà che dij sò òm a-j féisso da scòrta fin-a al confin, e a l’ha campà Abram fòra dal pais, ansema a soa fomna e a tut lòn che Abram a l'avìa.