La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Roman/Roman 5

←Roman 4

La Bibia piemontèisa Roman

Roman 6→

Litra dl'Apòstol Pàul ai cristian ëd Roma

5

La Bìbia piemontèisa - Roman 05

Giustificà e salvà

¹Ora, donca, da già ch’i soma stàit diciarà giust për la fede, i soma an pas con Dé^[1] grassie a Nosgnor Gesù Crist^[2]. ²A l’é për sò mojen ch’an son ëstàite dovertà le pòrte a costa condission ëd grassia anté ch’i stoma bin ferm e adess i spetoma con fiusa e 'd gòj ël di ch’i pijeroma part a la glòria 'd Nosgnor^[3]. ³E nen mach lòn! Fin-a ant le tribulassion i trovoma 'n motiv për arlegresse, përchè i savoma che la tribolassion a fà chërse nòstra costansa^[4], ⁴e la costansa l’esperiensa, e l’esperiensa la speransa. ⁵E costa speransa a l’é bin fondà^[5] përchè i savoma bin coma ch’a sia grand l’amor che Nosgnor a l’ha për nojàutri, l’amor dont lë Spirit Sant ch’i l’oma arseivù a l’ha ampinine 'l cheur.

⁶Cand ch’i podìo fé pròpi gnente për arsané nòstra condission^[6], Crist, ant ël temp che Nosgnor a l’avìa fissà, a l’é mòrt për nojàutri pecator.^{[7] 7}An efet, con pro 'd pen-a i trovrìo cheidun ch’a sia dispòst a meuire për n’òm giust, ma ancora a podrìa desse che cheidun a volèissa bin meuire pr’ un benefator. ⁸Ma Nosgnor a l’ha dàit preuva dël grand amor ch’a l’ha për nojàutri an sossì: ch’a l’ha mandà Crist a meuire për nojàutri cand ch’i j’ero mach ëd pecator. ⁹Motobin ëd pì, an essend adess giustificà pr’ ël sangh ëd Crist, i saroma 'd sicur salvà dal castigh^[8] grassie a col istess Gesù. ¹⁰Përchè se, cand ch’i j’ero ‘d nemis ëd Nosgnor, i soma stàit arconcilià con chiel për la mòrt ëd sò Fieul, motobin ëd pì, essend già arconcilià, i saroma salvà grassie a soa vita. ¹¹E nen mach lòn, grassie a Nosgnor Gesù Crist, ch’a l’ha otenune l’arconciliassion, i trovoma motiv d’esse fier^[9] ëd nòstra relassion con Nosgnor.

Adam e Crist

¹²Ël pecà a l’é intrà ant ël mond për un sol òm, Adam^[10], e da col pecà a l’é vnuje la mòrt, ch’a l’é peui spantiasse a tuti j’uman, përchè tuti a l’han pecà con chiel. ¹³Anans che la Lege a fussa dàita, ël pecà già a esistìa ant ël mond, ma a podìa nen esse sansionà pròpi përchè la Lege a l’era ancora nen ëstàita publicà^[11]. ¹⁴Pura, tuti a meurìo - dal temp d’Adam fin-a al temp ëd Mosè - ëdcò coj ch’a l’avìo nen pecà dla manera che Adam a l’avìa pecà^[12]. Ora Adam a l’é la prefigurassion ëd col ch’a l’avìa da rivé. ¹⁵Contut, la diferensa a l’é granda an tra ‘l pecà d’Adam e 'l don ëd la grassia ‘d Nosgnor.^[13] Përchè ‘l pecà d’un sol, Adam, a l’ha comportà la mòrt për tanti. Motobin pì granda a l’é la grassia ‘d Nosgnor e 'l don ëd la grassia pr’ ël mojen ëd cost àutr òm, Gesù Crist. ¹⁶An efet, ël don a peul nen esse paragonà a le conseguense dël pecà d’un sol. Ël pecà d’Adam a l’ha avù për conseguensa na condan-a, ma la conseguensa dël don ëd la grassia ‘d Nosgnor a l’é stàita che nojàutri i fusso diciarà giust, bele s’ i j’ero colpèivol ëd tanti pecà. ¹⁷Parèj, donca, se pr’ ël pecà ‘d n’òm sol, Adam, la mòrt a l’ha dominà për colpa soa, motobin ëd pì coj ch’arsèivo costa grassia fosonanta e l’ don ëd la giustissia, a vivran e regneran grassie a n’òm sol, Gesù Crist.

¹⁸Pròpi parèj: tant coma pr’ ël pecà 'd n’òm sol, Adam, la condan-a a l’é tombà an su tùit j’uman, ël Crist, con un sol at ëd giustissia, a l’ha fàit che j’uman a podèisso oten-e na giusta relassion con Nosgnor e na neuva vita. ¹⁹L’istess che për la disubidiensa d’un sol tanti a son dventà 'd pecator, ansì për l’ubidiensa d’un sol tanti a saran fàit giust.

²⁰La Lege, donca, a l’é rivà e, coma për conseguensa, a son aumentà ij pecà, ma andoa che 'l pecà a l’é abondà, la grassia a l’é fosonà, ²¹an manera che, coma 'l pecà a l’ha regnà për motiv ëd la mòrt, parèj la grassia a regnèissa për motiv ëd la giustissia ch’a dà la vita eterna për Nosgnor Gesù Crist.

---

Nòte

1. O “i l’oma la pas con Nosgnor”.
2. Për lòn ch’a l’ha fàit Gesù Crist.
3. Nòstra glorificassion.
4. O “passiensa”,
5. O “a s’arvelerà mai na delusion, an deludrà mai”.
6.  O “iunabij”, “deboj”, “sensa fòrsa”.
7. O “ingiust”.
8. Let “da l’ira”. Da la condan-a ch’a mérito nòstri pecà.
9. O “ëd gloriene”.
10. Cfr. Génesi 3:6.
11. O “ma Quand ch’a-i é gnun-a Lej ël pecà a peul nen esse imputà”.
12. Coj ch’a l’avìo nen disubidì a un ciàir comand ëd Nosgnor.
13. O “ël don a l’é nen parèj dl’ofèisa”.