La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Corint/2Corint 12
2 Corint
modifiché12
modifichéLa spin-a 'nt la carn ëd Pàul
modifiché1A l’é parèj che le circostanse am fan l’òbligh ëd vanteme[1]. I lo sai bin ch'a sarìa nen na ròba da fé, contut i veuj arfeme ‘dcò a le vision e a j'arvelassion che Nosgnor a l'ha acordame. 2I conòsso n'òm an comunion con ël Crist che, a l'é quatòrdes agn fa, a l'é stàit portà su fin-a al ters cel. Ciameme nen s'a l'é stàit ant ël còrp o fòra dal còrp: mach Nosgnor a lo sà. 3Èh, mach Nosgnor a sà s'i j'era 'nt mè còrp o fòra dal còrp: mi i lo sai nen. 4A l'é sicur ch'i son ëstàit portà su 'n Paradis e i l'hai sentù 'd ròbe ch'a sarìa fin-a malfé a fene la dëscrission, ëd ròbe che a gnun uman a l'é consentì 'd conteje. 5Ëd cola esperiensa im na podrìa bin vanteme, ma i lo farai nen. Im vanterai mach ëd mia debolëssa. 6An tute manere, s'i volèissa vanteme, i saria nen un fòl, përchè i dirìa bin la vrità. Contut, i lo faso nen, përchè i veuj nen che cheidun as fassa n'opinion ëd mia person-a ch'a sia pì granda 'd lòn ch'a l'ha vëddume fé o ch'a l'ha sentù dì 'd mi, 7bele s'i l'hai arseivù cole strasordinàrie arvelassion da Nosgnor. Parèj, përchè im dèissa nen d’arie, a m'é stàita ficà 'nt la carn na spin-a: un mëssagé 'd Satana ch'am dèissa 'l torment[2] përchè i montèissa nen slë scagn a vanteme. 8I l'hai ciamaje tre vire a Nosgnor ch'am na liberèissa, 9ma chiel a l'ha dame costa rispòsta-sì: "Tut lòn ch'it l'has da manca a l'é mia grassia[3] e nen da pì. Mè podèj a travaja mej ant la dëbolëssa"[4]. A l'é parèj che mi i veuj vanteme dzortut ëd mie debolësse, përchè la fòrsa dël Crist a peussa travajé an mi. 10A l'é për motiv ëd lòn ch'i aceto con piasì le debolësse, ch'am faso dij tòrt, tùit j'antrap, le përsecussion e tùit ij sagrin ch'i l'hai për càusa dël Crist. Përchè pròpi cand ch'i son débol i peudo dì d'esse fòrt.
Ij segn d'arconossiment ëd n'apòstol
modifiché11I son ëstàit malprudent a vanteme, ma vojàutri i l'eve obligame a felo. I dovrìe pitòst esse vojàutri a scrive d'arcomandassion an mè favor, përchè i son ëstàit an gnun-e manere da men-o 'd coj "super-apòstoj" ch'a son rivà da voi - contut che an mi medésim i sia gnun. 12Cand che mi i j'era da vojàutri i l'hai dave 'd preuve sicure che mi i son n'apòstol gènit[5]: passiensa costanta, segn, prodis, miràcoj. 13Tra 'd voi i l'hai mancà 'd fé na ròba sola - lòn ch'i faso pro 'nt j'àutre cese - visadì d'esse për vojàutri un pèis da la mira econòmica. Përdoneme costa ingiustissia!
14Ora i son pront a ven-e a feve vìsita për la tersa vira e i sarai nen ëd pèis për vojàutri. I veuj nen lòn ch'i l'eve: i veuj vòstre përson-e! A toca nen ai fieuj ëd buté da part për pare e mare, ma a son pare e mare ch'a buto da part për ij sò fieuj. 15Con piasì i spendrìa për vojàutri tut lòn ch'i l'hai e fin-a mi medésim, bele se a më smija che pì ch'i veuj bin a vojàutri, meno vojàutri im veule bin! 16A-i é tra 'd voi chi a sà bin ch'i son nen ëstàit ëd pèis për vojàutri, ma a-i é d'àutri ch'a penso che mi i sia stàit mach furb e ch'i l'abia pijave con l'astussia. 17Ma com é-lo che mi i l'avrìa mai podulo fé? Magara a son profitasse 'd vojàutri coj ch'i l'hai mandave? 18Cand ch'i l'hai arcomandà a Tito 'd feve visita ansema a col àutr frel, forse che Tito a l'é profitasse 'd vojàutri? Nò, perché noi i l'oma l'istess ëspìrit e i seguitoma le pianà l'un ëd l'àutr: i foma le còse dl'istessa manera. 19A peul desse ch'i pense ch'i disoma adess ëste còse per dësfend-ne. Nò, i disoma sòn coma 'd sërvent ëd Crist e con Nosgnor Dé coma nòstr testimoni. Tut lòn ch'i foma, car ij mè amis, a l'é për vòstra edificassion. 20Përché i l'hai tëmma che cand ch'i rivrai, iv trovrai nen tal coma ch'i vorìa, e che vojàutri im trovreve nen tal coma vojàutri i vorìe. I l'hai tëmma 'd trové an tra 'd vojàutri 'd dëscòrdia, d'invidia, ëd furia, ëd rivalità, ëd maldicensa, ëd mormorassion, d'arogansa, ëd disordin[6]. 21Éh, i l'hai tëmma che cand ch'i rivrai, mè Dé am umilierà dë 'dnans ëd voi. E mi i na sarai motobin crussià përchè tanti an tra 'd voi a l'han nen chità 'd fé ij pecà ch'a fasìo an passà. Iv na seve nen arpentì 'd vòstra mancansa 'd purëssa, ëd le còse inmoraj ch'i fasìe, da l'anvìa ch'av ciapa për ij piasì dla carn.