La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 12

←At 11

La Bibia piemontèisa J'At dj'Apòstoj

At 13→

La Bìbia piemontèisa - At 12

J’At dj’apòstoj

12

Giaco massà e Pero butà an përzon

¹An col istess temp, ël rè Eròd a l'avìa fàit aresté vàire cristian con l'intension ëd anandié na përsecussion contra la cesa. ²A l'avìa 'dcò fàit tajé la testa^[1] a Giaco, frel ëd Gioann. ³Rendend-se cont che tut lolì a-j piasìa ai Giudé, a l'avìa fàit ciapé 'dcò Pero durant le selebrassion ëd la Pasca^[2]. ⁴A l'avìa peui falo buté an përzon dasend-lo an guerna a quatr ësquadre ‘d soldà, con ël propòsit ëd portelo a un giudissi pùblich cora che la Pasca a fussa terminà. ⁵Damentre che Pero a l’era guernà ant la përzon, la comunità cristian-a^[3] a pregava fòrt për chiel.

⁶La neuit anans che Eròd a l’avrìa falo seurte për ël giudissi, Pero a durmìa an mes a dòi soldà, stacà con doe caden-e, e le guardie ch’a l’ero dë 'dnans a la pòrta a guernavo la përzon. ⁷A l’improvista a l’é rivà n’àngel ëd Nosgnor e ant la përzon a l’é fasse fòrt ciàir. L’àngel a l’ha sopatà Pero e a l’ha dësvijalo. A l’ha dije: “Àuss-te an pressa!” e le caden-e ch’a l’avìa a son cascaje dai pols. ⁸Peui l’àngel a l’ha dije: “Causs-te le sàndole e prontëte për parte" e chiel a l’ha falo. Peui a l’ha dije: “Adess tirte adòss ël mantel e venme dapress!”. ⁹Anlora Pero a l’é seurtì fòra e a-j andasìa dapress. Për tut ël temp, contut, Pero a pensava ch’as tratèissa ‘d na vision, d’un seugn, e pa nen cheicòsa ch’a-j capitèissa përdabon. ¹⁰Cand ch’a l’han passà la prima e la sconda guardia, a son rivà a  la pòrta ‘d fer da ‘ndoa ch’as andasìa a la sità, e cola pòrta a l’é deurbisse a lor daspërchila. Parèj, a son ancaminasse për na contrà, e tòst l’àngel a l’ha chitalo.

¹¹Anlora Pero a l’é arpijasse e a l’ha dit: “A l’é pròpi vera! Nosgnor a l’ha mandà sò àngel ch’a l’ha liberame da la man d’Eròd e da tut lòn che ij cap^[4] dij Giudé a l’avìo sperà 'd feme”.

¹²Cand ch’a l’é rendusse cont ëd la situassion, Pero a l’é andass-ne a la ca ‘d Marìa, mare ‘d Gioann, conossù con lë stranòm ëd March. Ambelelà diversi a-i ero radunasse e a fasìo d’orassion. ¹³Cand ch’a l’ha avù tambussà a la pòrta dla cort, na serva ch’as ciamava Ròda a l’é andàita a ciamé ch’i ch’a fussa. ¹⁴Cand ch’a l’ha arconossù la vos ëd Pero, për la gòj a l’ha gnanca dovertaje la pòrta, ma a l’é butasse a core fin-a ant la ca, e a l’ha nunsià che Pero a l’era dë 'dnans a la pòrta an sla stra. ¹⁵J’àutri a l’han dije: “Ti ‘t ses fòla!”, ma chila a ansistìa ch’a l’era propi parèj. E lor a replicavo: “A l'ha da esse sò àngel”.

¹⁶Ma Pero a seguitava a tambussé, e, a la fin, cand ch’a l’han dovertaje, a l’han vëddulo, e a son restane motobin ësbërlondì. ¹⁷E chiel, avendje fàit segn con la man ch’as na stèisso chiet, a l’ha contaje coma Nosgnor a l’avìa falo seurte da la përzon, e a l’ha dije: “Felo savèj a Giaco e ai frej”. Peui Pero a l’é seurtì e a l’é andass-ne ant n’àutr leugh.

¹⁸Cand ch’a l’é fasse dì, a l’é staje na confusion granda an tra ij soldà sù lòn ch’a n’era stàit ëd Pero. ¹⁹Parèj, Eròd, avendlo fàit serché e trovandlo nen, dòp d’avèj fàit antëroghé le guardie a l’ha faje condané a mòrt. Pì tard Eròd a l’é calà da la Giudea a Cesarea andoa ch’a l’é stass-ne për un pò ‘d temp.

La mòrt d’Eròd

²⁰Ora, Eròd a l’avìa ‘l progèt ëd fé guera contra coj ëd Tiro e ‘d Sidon. Dàit che, tutun, coste sità a dipendìo dal pais d’Eròd për soa sossistensa ‘d lor, a l’han decidù ‘d presentesse ansema dë 'dnans a Eròd. Ij delegà a l’han vanià l’apògg ëd Blasto, ciambërlan dël rè e a l’han ciamaje al rè na solussion d’amicissia. ²¹Ant ël dì convnù, Eròd, vestì dla vestimenta regal, a l’è astasse an sël tròno e a-j adressava ‘n discors. ²²Ël pòpol a l’aclamava an crijand: “Cola lì a l’é la vos d’un dio, e pa nen d’un òm!”. ²³E tut sùbit n’àngel ëd Nosgnor a l’ha frapalo^[5] përchè ch’a l’avìa nen dàit glòria a Nosgnor, a l’é stàit rusià dai verm e a l’é spirà.

²⁴Ma la Paròla ‘d Nosgnor a fasìa ‘d progress e a së spantiava. ²⁵Bàrnaba e Sàul, cand ch’a l’han peui compì soa mission ëd lor, a son tornass-ne a Gerusalem, avend ëdcò pijà ansema a lor Gioann, col ch’a l’era conossù con lë stranòm ëd March.

Nòte

1. O “a l’ha fàit meuire con la spa”.
2. O “ant ij dì dij pan sena alvà”, o "dla Festa dle Frascà. Cfr. Surtìa 12:1-27.
3. O “la cesa”.
4. O “ël pòpol dij Giudé”.
5. O “ferilo a mòrt”, “colpì con na maladìa”.