La Bibia piemontèisa/Semantica/Umiltà

Umiltà

Ant ël Testament Neuv, ël tèrmin πραΰς che ‘d sòlit as rend con “ùmil”, a l’é dzurtut la disposission dle spirit ëd na përson-a ch’a pàira anvers a Nosgnor e a d’àutri, che volenté a buta a disposission sò temp e risorse për Nosgnor e j’àutri. J’ùmij a son coj ch’a aceto lòn che Nosgnor a l’ha stabilì për lor sensa fé ‘d question o ‘d resistensa. Ant ël Testament Vej, j’ùmij a son coj ch’as fido a Nosgnor e nen tant a soe forse ‘d lor për dësfendse contra j’ingiustissie, ch’a patisso con passiensa. A l’é parèj che l’umiltà dëdnans a përson-e grame a veul dì savèj che Nosgnor a përmet ël mal ch’a-j fan, che Chiel a dovra coste situassion për purifiché ij sò sernù e ch’a-j lìbera quand ch’a sarà l’ora. L’umiltà a l’é ‘l contrari ëd impon-e nòstra volontà. J’ùmij a buto mai lor medésim al senter dla situassion e as “dësmentio” fin-a dij sò drit për serve Nosgnor e j’àutri. A l’han në spirit d’abnegassion. Esse parèj a l’é l’euvra an lor dlë Spirit Sant e pa nen dla volontà uman-a. J’umij a son coj ch’a rispeto Nosgnor, ch’a l’han timor ëd Dio, ch’a-j son sogetà, ëd bon comand anvers Nosgnor. “Vnì da mi tùit vojàutri ch'i seve strach e carià, e mi iv daraj arpòs. Buteve an sël còl mè giov e amprend da mi, ch'i son gentil e ùmil ëd cheur, e i trovreve l'arpòs che vòstr' ànime a l'han da manca, përchè mè giov a l'é 'n bel fé ‘d portelo e mè càrich a l'é nen grev" (Maté 11:28-30).