Italo Cavalli/Sempre 'd coj ch'a mòlo nen

Sempre 'd coj ch'a mòlo nen

Scoteme Piemontèis, drissé j'orije,
ancheuj për nòsta LENGA as da bataja,
tuti coi ch'a la màstio, òmo, fije,
ciòspo d'elitt ò gent ëd la maraja,
da ani j'é na Lege ch'an tucrija,
da l'EUROPA cantà ai ciòrgno 'd ROMA:
oh! LENGA PIEMONTEISA: sù ALEGRIJA!!
Costa sarà la vira ch'a-j la foma!!
A la Comun-a ëd Turin, ël meis d'avril,
fra propòste, mossion, un pò a sorprèisa,
dal Cap ëd la falangia, "coi dël Gril",
s-ciodoje un "SI" për - LENGA PIEMONTÈISA!!
Che ij - genit - Piemontèis as sio arvirasse?
"No sgnor". Al borgh dla - neuv - a l'han fait mej:
chi ch'a-i tenìa a la coltura, a l'é desviasse,
UNANIM a voté "SI" TUT SÒ CONSÈJ!!
A LA BONORA! I lo sognavo d'ampess!
Ch'as decidèisa caidun ëd fe domanda.
VIVA l'aprovassion! Bogiomse adess:
"DELIBERA L'È CARTA CH'A COMANDA!
Ël mur dl'indiferensa a l'é cherpasse,
la boria dij - sai tucc - a l'é sgonfià.
spantioma ben ël verb, për nòste piasse
prima che ij - savantin - arpio sò fià!
Nòsta bataja as bogia: prim atach;
j'é chi n'ostegia e chi ch'a në sosten.
Chi ch'a parla da òmo ò da vergnach...
A l'é, na stòria veja: TANT NOI MOLOMA NEN!!!