Giuseppe Bianco

Arcòrd. "Ei l’oma pròpi lassate andé, nòstr car amis Giusèp, anvers a col destin che ti t’in ciamave con costa poesìa. E it ses andàit, dosman, con bel deuit parèj coma ch’a l’é stàit tò propon-te ’nt la vita, che comsìa ti it l’has savù ampinì ’d còse bon-e e bele. Fra coste dësmentioma nen, dzorpì dla creusa amicissia ch’it l’has dane e ’dcò ’n sostegn fin-a ch’it l’has podù, tò grand travaj për toa lenga astesan-a, cola ëd Quart d’Ast andoa ch’it j’ere nassù ’nt ël lògn 1927. Na vita longa donca la toa e ’dcò longa toa militansa consienta a col ëspìrit dij Brandé, con ël qual it l’has ampinì milanta pàgine con vers soasì e piasose conte. Costanta toa partessipassion a j’atività për la lenga e la coltura astesan-a, ëd la quala it j’ere un dij drapò portà con orgheuj a tanti concors, andoa ch’it l’has vagnà premi e arconossiment che për sèmper a valo. Adess ch’it ses andàit anans, lassand un veuid përfond an toa famija, a noi an resto ij bej arcòrd ch’it l’has lassane, ij tò lìber ëd conte e poesìe ch’it l’has publicà con ël but ëd fé dla bin a toa comunità. Miraco un di i s’artreuvroma an situassion diferente, ma sèmper a sarà presenta an noi memòria ’d ti e alora a sarà bel torné ai bej moment passà ansema".