Gipo Farassino/Ël dehor dël marghé

Artorn

Ël dehor dël marghè modifiché

Gipo Farassino :

"Ël dehòrs dël marghé"
(il dehòrs del lattaio)


--- https://www.youtube.com/watch?v=Y9Hr1Wi9iWU ---

Pen-a che l’invern a chin-a la testa, ël marghé ’d via Rivareul a buta fòra ’l dehòrs
(appena l’inverno china la testa, il lattaio di via Rivarolo mette fuori il dehòrs)
dùdes vas, quatr lampion 'n sël trepé, ses taulìn 'n sle liste dël parché, a livel dël marciapé
(12 vasi, 4 lampioni sul treppiede, 6 tavolini sui listelli del parquet, a livello del marciapiede)
seurto, dal purtùn d’na cà veja, na fiëttin-a pel e òss, ch’a rabasta ’n gurbòt
(escono, dal portone d’una casa vecchia, una ragazzina pelle e ossa, che trascina un moccioso)
stand an pé fra ij taulin mal ardrissà, bërlicand ciculata e sambajùn a-j dan l’andi a la stagiùn
(stando in piedi, tra i tavolini mal sistemati, leccando cioccolata e zabaione danno inizio alla stagione)


Quand che le ciòche, dumìnica ’d Pasqua, a sun-u a baudëtta la fin dla funsiùn
(quando le campane, la domenica di Pasqua, suonano a distesa la fine della funzione)
j’ante dla cesa spatàru ’n sla piassa parènt e masnà, ’nt na gran cunfusiùn
(le ante della chiesa riversano sulla piazza genitori e figli, in una gran confusione)
a blagu ij gòrba, cun la marinara, 'nt ël sacucìn ’l subiét
(si atteggiano i ragazzotti, con la marinara, nel taschino il fischietto)
le fiëtte a strensu ’l librèt, bianca la vesta, le scarpe, ij causèt
(le ragazzine stringono il libretto, bianco il vestito, le scarpe, le calze)
peui tuti a traversu la strà e a van dal marghé, cun mama e papà
(poi tutti attraversano la strada e van dal lattaio, con mamma e papà)

'nt ël bun ëd l’istà a i ven na vejòta, cun due dame ’d San Vincèns ch’a la ten-u sut-brass
(nel pieno dell’estate arriva una vecchietta, con 2 dame di San Vincenzo, che la tengono sottobraccio)
l’han carià, 'n sël carèt dël feramiù, quatr strass e dui mòbil camulà: l'on ch’a i resta 'd sua cà
(hanno caricato, sul carretto del robivecchi, 4 stracci e 2 mobili tarlati: quel che resta della sua casa)

"piùra nen, Ghitìn, mangia ’l gelato, a l’uspissi a së stà bin, pròpi cume a tua cà!"
('non piangere, Margheritina, mangia il gelato, all’ospizio si sta bene, proprio come a casa tua')

"l’ha rasùn, madamìn, adèss ch’i sia là treuvo prù chi am suagna pròpi bin, cume fuisa na masnà'
('ha ragione, signora, appena sono là trovo, certo, chi si cura proprio bene, come se fossi una bambina')
 
"ma mia mama, vestìa da festa, ch’a 'm pòrta a la mëssa ’d des ure, 'ndua l’é?
('ma mia mamma, vestita da festa, che mi porta alla messa delle 10, dov’è?)
e mia surèla, vestìa da spusa, ch’a basa mè pare, 'n sla pòrta, ’ndua l’é?
(e mia sorella, vestita da sposa, che bacia mio padre, sulla porta, dov’è?)
e Federico, ch’a veul spusème, dòp tante prumësse, ’ndua l’é?
(e Federico, che vuole sposarmi, dopo tante promesse, dov'è?)
sì, stu gelato a l’é bun, seve gentìle, l’eve rasùn
(sì, questo gelato è buono, siete gentile, avete ragione)
però lasème sfughé e, ’ntant che ricòrdu, lasème piuré"
(però lasciatemi sfogare e, intanto che ricordo, lasciatemi piangere')

Ai taulìn, setà, ij tifùs ëd la Juve a dëscutu, cuntrarià, ’l paregio cul Tòr
(ai tavolini, seduti, i tifosi della Juve discutono, contrariati, il pareggio col Toro)
bëstëmmiànd, cristunànd cume ’d sassìn, l’autogòl ch’a fàit cul brut cretìn ch’a fan gieughe da tërsìn
(bestemmiando, cristonando come assassini, l’autogol che ha fatto quel brutto cretino che fan giocare da terzino)
"oh, ma Giuda faus, nduma, là, cun la squadra ch’i l’uma
('oh, ma Giuda falso, andiamo, insomma, con la squadra che abbiamo)
'n purtié ch’a para tut e ’n regista barbìs, ùndes fieuj ch’a i la dan cume... cume ’d danà
(un portiere che para tutto e un regista con i baffi, 11 ragazzi che ci danno come... come dei dannati)
varda lì, perde ’n punt da pelegrìn, për cul piciu dël tërsìn"
(guarda lì, perdere un punto da pellegrini, per quel cazzone del terzino')

Quand che, dòp sin-a, la sman-a dle ferie
(quando, dopo cena, la settimana delle ferie)
papà ’n canotiera e mama ’n përsùn, për la ventriera, ogni ani pì s-ciassa
(papà in canottiera e mamma in prigione, a causa della ventriera, ogni anno più stretta)
as gòdu ’l bicèr ëd gelato al limùn
(si godono il bicchiere di gelato al limone)
sun-u la fisa ij fieuj dl’uratòri
(suonano la fisarmonica, i ragazzi dell’oratorio)
Camilu, ch’a piasa ij palchèt, ’nt ël sacucìn ’l ras-cét, a bala cun Giulia, a bat ij garèt
(Camillo, che monta i palchetti, nel taschino il raschietto, balla con Giulia, batte i tacchi)
e tuti fan coro, setà, cantand a la lun-a, ch’a brila ’n sle cà
(e tutti fan coro, seduti, cantando alla luna, che brilla sulle case)

Quandi, d’utùber, na pieuva ch’a gela ramasa le feuje ai tumbìn
(quando, a ottobre, una pioggia che gela spazza le foglie sui tombini)
mentre a 's dësbela ’l parché
(mentre si smonta il parquet)
a 's treuva ’n rusari, dui o tre cuciarìn, na caramèla ’nvlupà
(si trova un rosario, 2 o 3 cucchiaini, una caramella incartata)
due bije, na foto, na liasa s-ciancà
(2 biglie, una foto, un laccio rotto)
e, tacà ’n pum mes murdù, it treuve cò 'n tòch ëd la mia giuentù
(e, accanto a una mela mezzo morsicata, trovi anche un pezzo della mia gioventù)