Giovanni Parusso/Vitòrio dle midaje

Vitòrio dle midaje

Ël vent ëd la prima a sgiafela ij busson
portandse apress ij profum ëd le rive,
për le contrà e longh tut lë stradon
i sent quaicòs d’àutri temp a arvive,
ansema al vent ant un buf j’é tornaje
Vitòrio dle midaje.

Capel d’alpin con midaje e mistà
lìber e sol pòvr omèt vagabond
con ij fass a spala già lià, bin samblà,
it l’has fàit pass da giré mes ël mond,
sol e pieuva a l’han faitate da bin
grossista ’n rosmarin.

Na cita sosta ’nt la cort ëd la cassin-a
un tòch ëd pan e na mnestra scaudà
a fan disné, colassion ëdcò sin-a
e ’n got ëd vin a t’argala at dà fià,
as sent profum, për le stra j’é passaje
Vitòrio dle midaje.

Ant la sità ij maslé, j’artajor
për na brancà a lo pago assè bin,
doman daré dal banch a penso lor
a përfumé ij pachèt dël cicin,
a torna ai brich con quatr sòld pian-pianin
mërcant da rosmarin.

Òh vent ëd la prima ti ’t l’has regalame
l’arcòrd ëd l’ànima già dësmentià,
ëd na vita pòvra ’d cole pì grame
për tnisse cara soa libertà.
A luso le stèile, ël vent l’ha lustraje,
a son mila midaje.

Ters premi al Concors «La me tèra e la sò gent» 2019 a Loasseu (AT)