Giovanni Gianotti/Le feuje

Le feuje

Comenso adess a fesse giàune tìsiche,
a dëstachesse e robaté ‘nt ij fòss;
ij vent dla neuit, le prime brin-e candie
jë s-cianco dai sò branch volandje adòss.
E ‘nt l’aria grisa për le nebie a spantio
quaicòsa ‘d moribond, n’ùltim salut…
peui dòp a meuiro e a pòch për vòlta j’ùltime
vos a së sperdo e ‘l mond a resta mut.
Parèj dle còse ch’a n’arlegro l’ànima
ch’as dëstaco, s-ciancà da quàich maleur…
e ch’a meuiro, spantiandne ‘nt la memòria
quaicòsa ‘d trist, lassandne mut ël cheur!