Giovanni Cerutti/Canson/San Giusep e la Madòn

Artorn


SAN GIUSEP E LA MADÒNA modifiché

Parole e musica di autori anonimi; il testo è un ibrido di dialetto piemontese e lombardo (“innanzi un tocco” = avanti di un tratto). È uno dei tipici “canti del viaggio” di San Giuseppe e della Madonna verso Betlemme, inserito nella narrazione della storia del pastore Gelindo.


San Giusep e la Madòna i andavan vers a Betlem;
San Giusep l’andava a pé e la Madòna l’andava daré.

Quand fu strada innanzi un tocco, la Madòna l’avìa sè:
“Andem, andem, Verginella Maria, na quai fontana la trovarem”.

Quand fu strada innanzi un tocco, la fontana sì l’han trovà,
la Madòna la se sbassava e la fontana la se alzava.

Quand fu strada innanzi un tocco, la Madòna l’avìa fam:
“Andem, andem, Verginella Maria, 'n tochet 'd pan lo trovarem”.

Quand fu strada innanzi un tocco, 'n tòch ëd pan sì l’han trovà:
“Mangia, mangia, Vergin Maria, mangia, mangia fin quando vori”.

Quand fu strada innanzi un tocco, la Madòna l’avìa seugn:
“Andem, andem, Verginella Maria, na quai caban-a la trovarem”.

Quand fu strada innanzi un tocco, la caban-a sì l’han trovà
“Deurmi, deurmi, Vergin Maria, deurmi, deurmi fin quando vorì”.

Quand l’é stàita la mezzanòtte, l’é nassuie 'n bel Bambin,
bianch e ross e rissolin, sensa le fasse e sensa ij cussin.

“Cito, cito, fa la nanna, fa la nanna nella caban-a,
për adess in Betleem e a cà nòstra peui andarem”.