Giovanni Cerutti/Canson/Rosin e Tonin

Artorn


ROSIN E TONIN modifiché

È notte fonda e piove a dirotto; Tonin, dopo aver passato la serata in osteria, ritorna a casa e, non avendo la chiave per entrare, chiede alla sua Rosin di buttargliela di sotto; mossa a compassione, Rosin butta la chiave che va a cadere sul naso di Tonin, facendolo sanguinare!


Òh Rosin, se t’im volèisse bin!….
't l’avrìe compassion ëd mia situassion,
a l’é già n’ora ch’a pieuv, e mi i l’hai 'l paltò neuv. (bis)

Lo sas che mi i son brav, ò campme giù la ciav,
ch’i peussa anche mi vnì a deurmi 'nsema a ti.

Rosin, Rosin, Rosin, se t’im volèisse bin, 't l’avrìe compassion ëd mia situassion.
E mentre a varda su, la ciav a-j cala giù, e sensa fé fracass, a-j cala bin sël nas.

Tonin, col bonomass, a crija a squarsagola,
a l’é calaje la ciav sël nas, e adess sò nass a sangola!