Artorn


L'é dré ch' la và

modifiché

Sta strenciä ’d sircià,
caresg ëd granì.
Du pé ch’i veun sù.

I passinit ësvèlt
ma sensä prèssä.

As veugä imma
du ciabotôn
e l’ùltim tòch
d’on socôn négär :
tut lì l’Arnèstä
ch’l’è dré ch’la va.

Ël rèst l’è gèrlä,
ël rèst l’è fen
ch’a sbrufä feu
e ’l trucä dent
da part e part
in ij cà ’d sass.

Ma s’ta fè trà
as sentä pu ij sò pass :

l’è ’nco’ dré ch’la va1,
ma ’mmà për rivé
’nt la sò cartolinä...

L’è dré ch’la và a peul vorèj dì, a sconda dij contest andoa ch’as treuva, «a l’é an camin ch’a va» ma ’dcò «a l’é an camin ch’as na va» ant ël sens ëd «a sta andasend a la fin, as dëssa» (coma esempi as peul pensé a na candèila ch’as dëstissa përchè a finiss ël bambas).

  • Prim premi al Concors «Città di Acqui Terme – Cavalieri di San Guido d'Acquosana», 2014
  • Prim premi al Concors «A.G.O.» Albano - Greggio - Oldenico – Memorial «Poeta Davide Vaccino», 2014
  • Scond premi al Concors ëd Loasseu (AT) «La me tèra e la sò gent» dël 2014

Tradussion italian-a

STA ANDANDO – Stretta strada di acciottolato / carreggiate di granito. / Due piedi che vanno su. // I passettini svelti / ma senza fretta. // Si vedono soltanto / due scarponi da lavoro / e l’ultima parte / di una pesante gonna nera: / tutta lì l’Ernesta / che sta andando. // Il resto è gerla, / il resto è fieno / che fuoriesce a ciuffi / e si impiglia / da un lato e dall’altro / nelle case di pietra. // Ma se ci fai caso / non si sentono più i suoi passi: // sta ancora andando / ma solo per arrivare / nella sua cartolina...