Gemma Cattero/Poesìa d'otonn

Artorn

Poesìa d'otonn

Nìvole ’d pior a s’anmugio
ant ël cel ëd novèmber,
mentre che ij di a coro ampressa
sla stra dël tramont,
frèid a l’é ’l vent ëd la sèira
ch’a ancrëspa la Dòira,
j’arbre a frisson-o,
le feuje as dëstaco dai branch.

Cala ’l velari dla nebia
an sla val ch’a sospira
travers a tanti fornej
ch’a sangiuto an sij cop.
Son veje stòrie d’amor
antërsà con le pen-e
cole ch’as conto tra ’d lor
mentre a fumo ’nt l’otonn.