Gemma Cattero/Orassion dla sèira

Artorn

Orassion dla sèira

Mentre la lus ëd mia giornà as dëstissa,
prima ch’i sara j’euj sërcand arpòs,
lassa, Nosgnor, ch’it disa doe paròle,
lassa che dnans a Ti veuida mè sach!
Ël bon e’l gram son lì slargà ‘ns sla tàula,
e Ti, con Toa passiensa, varda ‘n pòch
s’a-i é tra ‘l bon quaicòs ch’a val la pèn-a
d’avèj vivù sta vita ch’i t’ëm das.
Chërdme Nosgnor, son sempre tan ëstraca
dòp d’avèj daje drinta tut ël dì,
ma forse mia giornà mi i l’hai sghèirala:
m’ancalo gnanca presentela a Ti.
I é tant dë scart, lo sai tra cola roba,
ma se an Toa sèrnia it treuve drinta al mucc
mach na brisa ‘d queicòs che për Ti a vaja
acétlo, it prego, bele ch’a sia pòch!
Përdon-me, ‘nvece, s’it vëdèisse gnente
ch’a peussa deme mérit ai Tò euj:
concede ‘d podéj fé doman quaicòsa
për buté a pòst col veuid ch’it treuve ancheuj.
Quand ch’a vnirà ‘l moment ëd Toa giustissia
e ‘t l’avrass decidù dël mè destin
dasendje ‘n taj al fil ëd mia esistenza
Nosgnor, i m’arcomando, an Toa bontà
ciam-me nen ch’i sìa pià lì a la sprovista,
fa che mè sach ant col moment sia pront,
e che quand lo voidrai an Toa presensa
it l’àbie nen da serne ‘l bon dal gram.