Franco Antonel/Giustin e soa magna

Giustin e soa magna

Gustin a va a trové soa magna coma ch’a fà tuti ij saba fin-a da
quand ch’a l’era masnà. Na vòlta chila a jë smonìa sempe
quàich sinchsent lire për ël sorbèt, giumai adess Gustin a l’é grand, a
l’ha disdeut ani, e sta vòlta soa magna a-j dà sinquanta euro disendje:

«Ten-sì, parèj it podras porté toa morosa al cine e dòp a mangé ’n sàn-
guiss».

«Varda che mi i l’hai nen na morosa!».

«Còsa? Ma con tute cole bele fijëtte ch’a-i son an gir! A l’é pa possì-
bil, e peui ’dcò ti ’t ses un bel fiolin».

«Magna Lisa, për piasì, fà nen coma mama!».
Chila a lo varda fiss ant j’euj e peui a-j fà: «E Angiolin-a, la fija ’d mia
amisa, at piasrìa nen?».
«Nò, pròpi nò».
«E Carolin-a? A l’é bionda e con ij cavèj longh».
«Nò, am piaso nen le bionde».
«E Maria, a l’é mòra».
«Ma a l’ha le tërse!».
«Teresin-a?».
«A l’ha’j cavèj ross».
«Sandrin-a?».
«Tròp grassa!».
«Giuspin-a?».
«Tròp màira!».
«Adess basta, alora dime col ch’a sarìa ’l tipo ch’a fà për ti».
«Beh... Magna Lisa... mi i l’avrìa già campà j’euj ansima a...».

«Che birbacion ch’it ses, i lo savìa ch’it j’ere nen un ch’as compa-
gnèissa nen, dime, dime chi ch’a l’é...».

«A l’é Antòni, it lo conosse...».
«Antòni?.. ma a l’é ’n teron!!!».