Fabrizio Sguazzini/Cume na farfala

Cume na farfala

Setàgiòsüj scalin d’una gesa,
sensa penser, sensa pü un duman,
a la gent chìvisin, mi, igh regali
al mèsuris, sensa slungà la man.
La mèvita l’èstai ’mè ’n tempural
e mi déntar, na guta int al vent.
Difìcil viv dìe not sü na stra,
e ancura püssèscund i sentiment.
Mi i són un’umbra int una not giascià,
bütàpar tèra sü toch da cartón.
I stèli inlüminà i hin al mè lüm,
e par quèrta im fòfàsǜdal nebión.
Ma ’pena a fàciar, mi i sbarlögi al cel.
Vistìda strasc cun sǜ i scarpi ruti,
un tiépid ragg da sùl ma scalda al cör.
Són viv; anca incöi va s-ciari tüti.
I són n’òman da stra sensa nissün,
fai sǜ int la galèta ’mèun bigat
ch’al spèta al so dìpar gnìfarfala,
un fiur prunt a vulàpar al riscat.
Slungàgiòsüj scalin d’una gesa,
sensa pü un duman, sensa penser,
ad la gent chìvisin, par mi l’è ’sè
’l segn dla crus e n’ǜltim salüd sincer.

Prim Premi Assolù al Concors «Piemont ch’a scriv» 2019

An piemontèis ëstandard

COMA NA FARFALA - Setà an sjë scalin ëd na cesa / sensa pensé, sensa pì un doman, / a la gent sì davsin, mi i-j faso cadò / mè soris, sensa slonghé la man. // Mia vita a l’é stàita coma n’orissi / e mi drinta, na stissa ’nt ël vent. / mal fé a l’é vive di e neuit an s’na stra, / e ancor ëd pì stërmé ij sentiment. // mi i son n’ombra ’nt la neuit giassà / slongà për tèra su ’d tòch ëd cartron. / Le stèile anluminà a son mè lum, / e për coerta im faso anvlupé dal nebion. // Ma pen-a a fà primalba, mi i slumo ’l cel. / Vestì dë strass con le scarpe rote, / un ragg ëd sol a më scàuda ’l cheur. / I son viv, ëdcò ancheuj iv vëddo tuti. // i son n’òm dë stra sensa gnun, / anvlupà ’nt ël cochèt coma un bigat / ch’a speta ’l di për dventé farfala, / na fior pronta a volé për riscatesse. // setà an sjë scalin ëd na cesa / sensa pì un doman, sensa pensé, / ëd la gent sì davsin, për mi a basta / ël segn ëd la cros e n’ùltim salut sincer.