Fabrizio Pignatelli/Sle fàude 'd n’emossion

Sle fàude 'd n’emossion...

A-i é 'n cioson ch’am piass, an cola ciòca...
- travers le leje vërde dla colin-a -
Col armojé dlicà, ch’a smija fiòca
sota lë scherbol gris ëd mamalun-a...

Na stèila bianca am dà un prim basin
l’ùltim farfalin, am carëssa 'l nas
'l pass l’é candi, lë sguard trames ai pin
giardin ëd poesìa, 'nt un barlum ëd pas

Am tombo 'dnans, j’arson dle giuventure
temp ëd j’Amor, drocà 'nt le s-ciapërlure...
La ciòca a chita... A smòrsa la candèila

I fas n’inchin a n’àutra pcita stèila...
Sle fàude 'd n’emossion antica e bela
un silensi spërfond a më sbardela...

Fabrizio Pignatelli

Quand che l’’arson ëd le ciochere a l’Avemarìa... - ch’a dondola lagiù 'nt le creus dél paìs.. - a sbujantiss la lus-antera 'd n’emossion...

(tratto da: Monviso, Settimanale indipendente del pinerolese, 2003)