Fabrizio Pignatelli/A fiòca
A fiòca... modifiché
Da 'dre dij montagnon - le bise filonghere
rabelo giù ij nebion - con tute soe ciaplere...
Ël cel a fà 'l nemis - quacià e sensa crije
con n’ària da barbis - a tira le soe veuje...
A taca fin-a fin-a... - ëd vòte 'n pòch bagnà
ma peui a ven farin-a - farin-a e bin soagnà...
Jë strop dij cornajass - a smijo 'd mace nèire
an sij color dëstiss - tra vataron e slòire...
A fiòca dësgenà! - a fiòca con candor
travers a sti ridò - ij cheur a fan l’amor...
A chito le ciaciare - ij fé ëd j’anviron
së sbianco le boschere - taragne e murajon...
E sël passé dle ore... - ël temp a ven ëd liri
e 'nventa le dismòre - con tanti neuv vestiari...
A seurto pian le lese - ch’a san ëd risolent
as sento un pòch amise - për tuta cola gent...
Ij cit trames dij fiòch - a taco a maloché
a pisto coj paciòch - sla piassa dél cioché...
La fiòca...un bel frisé - sël cheur dij nòst paìs
n’agiut a coj pensé - vilan e 'n po' tachiss...
Fabrizio Pignatelli
Glossari
vataron = zolle di terra ridò = tendine anviron = dintorni liri = giglio dismòre = giocattoli maloché = tirar palle di neve