Dario Pasero/Alexànder

Alexànder

A tutti gli amici piemontesisti, nella fiducia di un sogno comune

Fin-a ai termo dël mond bòrgno ’d soris
sensa visé tò mor.
Argent dasiant ij fium, mar ëd bluèt,
montagne spalie ’d lus, pian-e d’aram.

L’oma sbrisà toa giaja fior ëd mòrt,
l’oma sustà tò vel, faja d’argal.
Gnanca n’armor… Tut chiet ël top ancreus,
grinor ëd n’aringrét e smens ëd fé rancin-a.

Pas an tò mond, e ’nt ël mè; lòsna dël Dé,
stërmà ’n tò nòm, susnà ’n paròle sclinte-veje.

Avisch ij sens, ma veuid ël me destin,
destin ciamà da mi e d’àuti pòchi,
gravà ’n sle pian-e meusie gravie ’d lun-a.

Tut ël nòst mond a l’é smasì ’nt ël seugn
përdù ’nt l’ancreus ëd nòsta gòj doleuria.

1988 – 2005