Daniele Ponsero/La ciav

La ciav

Son trovame lì,
andoa
jë scalin ëd la vigna
parlo ancora
con ël celest ëd le fior
dla salvia e rosmarin...
Sercand ël son
dle scarpe gròsse
dël nòno, che giumai
da temp, marcia dëscàuss
për àutri senté...
Son trovame
tra le fior giàune
sota la tòpia
tra ’l ciabòt
e la banca ’d bòsch
con ël bon odor
dle primavere...
Son perdume
trames ij paj
dla vigna,
che mzurand
con ël temp
le cadense dij travaj,
l’han vist...
pioré la vis poà,
l’azur dël vërdaram,
peui, l’uva madura!
Son perdume
sercand la ciav
ëd l’esistensa...