Cesare Filippi/Ël tambornin

Artorn

---

Ël tambornin (1910)

Squasi an cò ëd la stra ch'a montava da Piassa Granda a Piassa Franchetti a Viù, a-i era un ciabòt mes quatà da na vis con na branca ëd piassal dëdnans, andova ël vej Maté a vendìa cotej, tisòire, faussèt e àutra feramenta. A sarìa disse tajà ant un such ëd rol, a marciava gheub e rèid e quand ch'a parlava, a smijava un croass ansarì, un pòch për l'età e motoben për ël bibi ch'a pupava da na cossa stermà daré dël banch.

A quatòrdes ani a l'era angagiasse come tamburnin ant un regiment ëd la Guardia e a l'avìa fàit la campagna dël 1848-49. Peui, dël '59, a l'avìa arpià fusil e tamburn, guadagnandse na fërleca a na gamba e a l'era restà sòp. A vivìa sol ant na stansia dzora ëd la botega, con un taboj ch'a-j fasìa companìa.

Malgré j'ani, a l'era ancora sempe "ël tamburnin" ëd la banda dël pais e, ant le feste gròsse a marciava për prim con la veja divisa dël '48. E noi maraje, i guardavo ambajà ij galon d'argent ch'a-j guarnìo le mànie e 'l chepì. L'ero soe giornà d'òr. Ij sonador, lustr e ardì, s'artrovavo dëdnans a ca soa e quand ch'a-i ero tuti, ël Maestro ëd màùsica a dasìa ij pòst, peui, con n'uciada al vej, aussava la man e a disìa fòrt: "Ròla Maté! ... Fieuj: gialèn ansèmbio!..."^[1] e la banda s'ancaminava, sonand, giàù për la strà.

Nòta

1. "Suona, Maté!... Ragazzi:attacchiamo insieme!".