Carlottina Rocco/Madamisele an vesta 'd mussolin-a

Madamisele an vesta 'd mussolin-a

Madamisele an vesta d’ mussolina,
iv vëddo a spassigé sota le leje
e soride daré dla vantajina,
coma ch’as vèd ant le bigeuje veje.

fasend babòja, ’l sol tra feuja e feuja
a fa ’d ricam leger come ’d coefin;
anlora i deurbe con un pòch ëd neuja
vòst parasol tut fait a volanin.

I passe, e antant da sota la scufiëtta
vë scapa scarpentà quaich rissolin;
as vèd pena la ponta dla scarpëtta
ch’a seurt d’an mes le pieghe dël cotin.

Madamisele an vesta d’ mussolina,
fine, distante, con lë sguard lontan,
a còsa i pensse sota l’ombra fina
dël parasol leger fait a volan?

Tant ch’i guarde na nìvola lontana,
stërme un sospir daré dla vantajina,
e i passe smorte, con na grassia vana,
madamisele an vesta ’d mussolina.

Da «An sla brova dël senté» 1933