Carlin Porta/Jë scudlin
Sota a la prima pianta, ant la crosiera, la castagna gingia, a-i rivava sempe ’l magnin, e sota a j’àutre piante i giugavo con jë scudlin ëd le gaseus, dël chinòt e dla bira.
Jë scudlin
modifiché
Sota a la leja sombra ’d mia tèra
dësmentià da sto mond ch’a cor tròp fòrt,
dòp sissè che d’ani ’d saliva amèra…
i son tornaje për nen feje ’d tòrt.
Vestìa ’d verd fiamengh, a më spetava
sensa lerme, sensa un pì cit magon,
ma con dolor, sot vos am bërbotava
dosse paròle, ma s-ciancà dai tron.
« Ven qui » am disìa con ton pioros,
« A foma na corsa con jë scudlin »,
« A s’a smoroma cmé ant j’ani bej »,
« Con mi a-i é pù nun, manch doi moros
ch’i ciaciaro o ch’i faso ij birichin »,
« Ven-mi trovà, che ij giovo i son vnì vègg! »