Carlin Porta/Gioann dal Pento

Gioann dal Pento

E gia-che, mè car Gioann dël Pento
che belavans i sai nen ch’it sie,
miraco n’amis,
ma s’a l’é csì, s-ciav
se piror it ët la pije!
Përtant, pòrta passiensa se or,
lë sfògh ch’am nass dal creus ëd mè cheur
a seurt sensa podèjlo fërmé.
Lassme dì, sensa ch’it mas-ce amèr,
su lòn ch’a më sta a cheur,
për mi l’amicissia giusta
tòst a val
s’a l’é bon-a lassesse anciarmé
sensa për lòn-lì
mas-cé gran-e ’d tòssi.
Mi che ’d Gioann, i conòsso pen-a
col ch’a pensava ’d vansé d’arzorse
e nopà a l’ha mach vansà d’ani,
am ven dun-a da pensé
che dun-a it sie
pròpi mach ëd la midema pasta.
Lòn ch’a conta ant l’esse,
diso nen poeta,
ma mach un ch’a serca,
ant sò cit,
bon a spòrze ij sò pensé
truch e branca
na frisa dlicà,
ch’a serco ’d sesì
ël cheur fròl ëd chi ch’a-j les.
A dev nen sagrinesse o pijesla
con col diav ch’a l’é ’ngagià për dì
se ij pensé a vòlo o a nìo.
A venta avèj la gòj ant ël cheur
se un macassìa a l’é content.
Un concors a l’é ’n gieugh come n’àutr,
la premiassion a l’é giornà ’d festa,
la gelosìa… na maladìa,
la presunsion… mach n’ilusion grama,
l’argioissansa… na revalenta.
Avèj la gòj an cheur për n’amis
ch’a l’é stàit bon ben considerà,
a l’é nen pecà, nì maladìa :
a l’é fé mecia anciarmanta ’d gòj
s’a l’é për nen condìa d’anvìa grama.
Savèj gòde ij premi ’d poesìa
ëd n’amis,
a l’é già poesìa sicura!
Che tant bel a l’é smon-e ij pensé
come tant brut a l’é vorèj vendje.