Artorn


Stèile bleuve

modifiché

I er-lo ’n sògn?
Nià ’nt ël caud
còti e molsin ëd la lan-a dij cussin
ant vòst let gròss ëd doi piasse
përfumà ’d pan e d’amor,
sento coma na canson ch’am carëssa e a m’anlupata.

Son dësfasse pèj d’un nen,
grop dë liasse, ij mè sagrin
e dësviand-me im sento a còl
ël vòst fià, carià ’d basin.

Durvand j’euj, le stèile bleuve
che jer sèira l’heu artrovà,
a më smicio cantarin-e badinand-me con grinor
«... Soma pa stèile ’d Natal,

it arcòrdes pròpi-pa?
L’hès cujine ’n cola istà...
Carcatëppe dj’alp pì alvà;
t’arportoma tut l’amor:
soma pa stèile, ma fior».