Artorn


Ël Rocass

modifiché

Adess
ch’a l’é campasse
an nòst giardin
ës rocass
che già là anaria
a n’agenava,
nòstre bele fior përfumà
a son tute sgnacà.

quaidun-a,
sporzand la testa
a ciama agiut,
coron-a colorà
ch’as sent a stenzi.

Ëd j’àutre
schivià mach për un pluch,
a smijo strensisse ’n tra ’d lor
bèivand ël cel.

E là dantorn a-j chërs
adess
na rasa ’d fior
pì scarpentà e sërvaja,
ch’a l’ha përdù sò deuit:
varda sa prassa
ciamand-se manch përchè,
le fior;
son fasse na rason
dë sté sla brova.

Ma a serco sempe ’l cel
’dzora a la pera

Da «Badeuj» ed. Sénter dë Studi Zeisciù - 2018