Bianca Dorato/Passagi

Passagi

Tanta dossor a l'ha cantate antorn
lë stalasagn ant ël di bel dla prima,
ël di dl'arciam: a venta alvesse, e parte,
s'a-i é 'n cel neuv, e na tèra novissa,
al cheur ëspers che a sa 'l temp ëd soa gòj;
a venta andé. Dëssamblà l'uss duvert
da la buria dl'invern, àuta la fiòca
ancora a vemp la stansia: tan solenga
e longa toa stagion ëd neuit geilà,
ëd crij d'orissi. E ancora a sarà sèira
a fé rèida la fiòca sle costere,
a 'ingrumlì 'd geil tut ës-ciòde 'd boton
al buf malegn dl'ëscur. Sola e chità
't ses drocheri e mongiòja: se paròle
sacrà ti it sare an toe pere vivente,
s'a-i é 'n foalé stërmà, un cheur ancreus
savent ëd feu e 'd canson ; d'un Bin sicur
për vagné l'alba. Ant ël di che as ësmòrta
genita at toca l'ùltima rajà,
a di salut dnans a l'ambrun-a. E ora
ël picaròche at signa dë scarlata.