Bep Ross/Dëscaria

DËSCARIA

Coma ’n drapò ’d vitòria
a sbarda la dëscaria
la fiàira marsa, greva,
ch’angrinfa giù dle rive
la versa vërgognosa
dij nòsti sust vortà (1).
A s’arfonga la rumenta
an fàuda dla corent,
a ’mbërboriné (2) ’d tòssi
le lame (3) malparà.
Nech e a malincheur
i travondoma, ciuto,
l’arvers ëd gomitum
che ancagnì an toira,
e strossinà i pagoma
nòst pof (4) ëd siviltà.
Antant ij crovass sómber
a fan soe roe nèire,
coma a tiré ij grop
d’un vej ridò, ch’a fërma
ël longh viré dël temp,
corenta ’d faravòsche,
ëd gich, ëd prime bore (5),
e ’d bronde, ch’a frisson-o,
an sël monté dla sèira,
la stòria dësmentià
dle rive sensa mnis.

Da «Bàuss» - Amis ëd Piassa, 1989

(1) vortà : abortì; (2) ambërboriné : ambibisse; (3) lame : specchi d’acqua corrente; (4) pof : debit; 5) bore : gëmme dle piante ch’a l’han la bora