Attilio Rossi/La canson a la vita

LA CANSON... A LA VITA

(La mùsica at compagna ’n sla stra dla vita, scotla specialment ant ij moment pì nèir!)

Soens la mùsica, dossa, at compagna
quèiche vòlta alegra, quèiche vòlta nò,
chila at cor daré dzora a la montagna
e at para fin-a ’l frèid coma ’n bel farò.

Ma ’l son alégher ëd cole pòche nòte
an fà torné ’l temp ëd na bela rijaròla
an boca a-i é ’l gust doss ëd le griòte:
tut l’amèr a scapa përfumà ’d ninsòla.

Aussa tò sguard vers a col cel seren
cheuj tute le blësse ch’at vivo antorn
ël bianch ëd le ròche e lòn ch’a-i ven
e toa fiòca a së sloa, come ’nt un forn.

Ël gel, l’é pa d’antorn, a l’é ’nt ël cheur
duverta toa pòrta a la mùsica dla vita
dësmentia le dorgnëtte, e ij tò maleur,
tut ël creà, con sò soris, tòst a t’anvita.

Varda col univers ëd nòte a spassigié
corendje daré ciapje, pij-je për man
sent ch’a pòrto dla fiusa ’sël senté
ciap-ne na splùa, as vischerà dosman.

Scota ’l soné dël piano, a l’é lì davzin,
preuva a lassete compagné për stra
lass-te porté da chiel, ti ’t sentiras bin
cor-je daré a l’inocensa ’d na masnà.

A ti ch’it vëdde ’l doman pròpi tut nèir
giut-me a canté, sent, it dagh na drita,
but-te ’dcò ti a canté, it vëdras pì cèir
preuva cò ti mia canson... a la vita!

Prim premi al Concors ëd Moncravel 2014