Anònim/Un-a man s' na chitara

Un-a man s' na chitara

al M° Andrés Segovia

Una man s’na chitara l’é una lòdna ch’as tòrz përzonera
d’una rèj scantirà, spiumassand j’ale risse dë sgiaj.

Una man s’na chitara l’é una reusa che ’l vent a socrola
an s’na cros vimnà ’d ronze ch’a schërzin-o an cissandla dë spin-e.

Una man s’na chitara l’é una faja-ranëtta ch’a sàuta
trames lësche e bamban-e ’d na peschëra campìa dë stèile.

E a l’é ’d cò ’l ventaj d’ombra che dë ’d neuit cala an sle mie parpèile.

Una man s’na chitara l’é una strìa-aragn nèira ch’a fila
una tèila an sl’eujera giàuna ’d lun-a ’d na tor sarazin-a.

Una man s’na chitara a l’é l’ànima d’una castlan-a
che a carëssa ij cavèj ëd sò mòrt sivalié an Terasanta.

Una man s’na chitara l’é una màscara ’d seda ch’a stërma
s’un facin ëd damin-a ’n gran ëd blëssa e un’anvìa ’d basin.

E a l’é ’d cò na sbalàucia che ant na gabia a rez sinch canarin.

Una man s’na chitara a l’é un pento d’avòri ’d danseusa
andaluza ch’a frisa l’aria, tal na pondrà marodeusa.

Una man s’na chitara a l’é ’l cheur-pomgranà ’d na gitana
ch’a së s-ciapa e ch’a sagna ant l’eclat d’un final ëd flamenco.

Una man s’na chitara l’é una crësta ’d galòro ch’a svanta
për visché ’n sla soa pola, con sinch ponte ’d sufrin, una fiama.

L’é ’d cò un ni ’d cibibì ch’a gasojo an sij flàut ëd na rama.

Una man s’na chitara l’é la giòla dlë spirit rijèire
ch’a sautërla an sle righe dij mè vers e an sle rupie ’d mia front.

Una man s’na chitara l’é una lun-a-lentìa d’orleuri
che biautand a spatara j’ore sclin-e ò doleurie ’d mia vita.

Una man s’na chitara l’é una feuja ch’a sleuja legera,
con ël deuit ëd na mare, tra ij tërsin d’una cita ch’a piora.

E a l’é ’d cò na crosëtta ’d parpajòle tra ij sen ’d na pastora.

Una man s’na chitara l’é una palma e sinch dij che mia mama
sara pian s’na mia man, e, spirand, fissa un cit ... vsin ... lontan.

Una man s’na chitara a l’é l’ala ’d na rata volòira
ch’a fovata mè cheur quand che seugno col seugn ëd maleur.

Una man s’na chitara l’é una bianca colomba ch’a vola
s’n’erbo dont l’é ampicà l’ùltim martir ëd la Libertà.

E a l’é ’d cò në spi ’d gran ch’a slusiss pì che l’elsa ’d na spa.

Una man s’na chitara l’é una cova fërbëlla ’d Siren-a
ch’a bat j’onde armoniose dël sò cant che ij matlòt an-namora.

Una man s’na chitara l’é un’asteria che ’l mar pòrta a riva
e ch’a sgrisa le sabie con j’arsàut ross-e-òr dl’agonìa.

Una man s’na chitara l’é toa man che ant le neuit ëd folìa
spërm ël sangh da mie ven-e, òh mia sgnora ’d j’euj verd, Poesìa ...

Una man s’na chitara. Una man, una man s’na chitara.

(1968) Da «RONDÒ DLE MASCHE» 1971