Artorn a la tàula


Ël darié bal modifiché

Na vira, tuti j'animaj a vivìo ansema: ël lapin con la volp, la ran-a con ël crin... e ël gat con la rata!
Cand ch'a-i rivava la prima, a-i era un grand bal. E mincadun a vnisìa për balé tuta la neuit.
La siala a guidava ël bal. A sonava tant bin ël violin! Ij danseur a n'ero motobin content. Ma a savìo tuti che la siala a podìa nen fërmesse...
Ëdcò cand ch'a crijavo «Basta!», la siala a scotava pa e a sonava pì an pressa. E, na neuit, la siala a l'ha sonà ancor pì an pressa. Ij danseur, sensa fià, a l'han chità ëd viré j'un apress j'àutri.
E tòst, a-i son restaje mach pì an sla pista ël gat e la rata.
A dansërìo ancor si ël gat, a l'amprovista, a l'èissa nen butà la piòta an sl'orlo dla vesta ëd la rata.
Crach! La rata a l'ha përdù soa vesta e a l'é tombà an sël daré. E tuti j'animaj dël bal a son chërpà 'd rije! Gavà ël gat: a l'ha chërdù che soa dama a lo pijèissa 'd bala. Antlora, a l'é anrabiasse... E a l'é campasse an sla rata con j'onge da fòra!
Ma la rata, tuta sbaruvà e ontosa d'avèj përdù soa vesta dnans a tuti, a l'ha corù a stërmesse ant un përtus ëd na muraja!
Da cola neuit-là, ij rat, cand ch'a s-ciàiro un gat, a së stërmo an na ratera...