Aldo Barberis/Ël méter

Artorn

Ël méter

Për misuré le còse ’n dimension
a-i é ’n méter sol: col decimal.
Për misuré la gent, mè car Pasqual,
ëd méter, bsògna dì, a-i na j’é ’d baron.

Ël prim, ëd sicur, l’é col dij dné:
se it n’avras da des miliard an su,
ti it aquisteras ògni virtù
e tut it podras fete përdoné.

Un méter tant dovrà, col dl’aparensa,
a ven acetà da tanta brava gent
ch’a ved pa ch’a l’é ’n méter delinquent:
a së slonga o së scursa a l’ocorensa.

S’it veule dovré ’l méter dël bon sens,
la gent a smijerà tuta ’n pòch dròla;
a rasoné lo mostro gnanca a scòla,
ma ’l contrari a capiterà soens.

Parloma nen dël méter dl’onestà.
As sà pa pì ’l valor dë sto concèt
e sarà certament un gròss difet
misuré la gent con col méter là.

It peule dovré ’l méter dla coltura,
ma da ràir a la mostro coj ch’al l’han;
at tocrà ’d misuré ’n ciarlatan
che a ciaciara ’d tut, sensa paura.

Un méter tant difìcil da dovré,
përchè purtròp a-j manca l’ocasion,
l’é col dla bontà, e a fà vnì ’l magon
pensé che ’l mond podrìa ’dcò crolé

sensa l’amor che tut a ten ansema.
As peul nen fé ’l brav òm, bsògna fé ’l dur,
s’it veule nen ch’at pisto contra ’l mur;
ëdcò se ’n fond a ti ’l cheur a trema.

Rivà sta mira sì, mè car Pasqual,
che méter dovoma pijé për misuresse
e për esse sicur ëd nen sbaliesse?
Ël méter giust l’é mach ël decimal,

che a va bin për le consiense giuste,
ch’a seguo la moral, con un po’ ’d deuit,
schiviand le còse ch’a duro fin a neuit
e peui a la matin a son già fruste.

Turin, ai 18 dë dzèmber 1982